En dan nu mijn haag, of beter, mijn poging-tot-haag, mijn goedbedoelde-bessenkant, mijn nog-heel-wat-werk-aan-ouderwetse-heg.
Het idee ontstond toen we nog maar weinig van inheemse planten en ecologie afwisten (nog steeds zo, maar er wordt aan gewerkt) en vooral door anti-gedachten werden gedreven: het mocht geen klassieke haag worden, geen meters groene muur om ons heen, geen kubistische balk van perfect onderhouden groen. Mocht ik een stadstuintje hebben, kan ik me voorstellen dat ik wel bewust voor een perfect te onderhouden haagje zou kiezen, maar we hebben nu eenmaal de ruimte, en kunnen dus andere keuzes maken. De metershoge sparren en hulsten die er stonden werden dus gerooid (en prompt zagen we dat we buren hadden).
In de keuze van de haag lieten we ons gewoon leiden door de hegjes waar in Engeland de weiden mee afgesloten worden (ook steeds minder, maar kom) en de wens om vogels aan te trekken. Een tante kwam op het idee om het ook voor de kinderen aantrekkelijk te maken en schonk ons cornus, meidoorn, krentenboompje en hazelaar als geboortecadeau. Over origineel gesproken!
Maar de afstand was groter dan voorzien, en ik kende er niet al te veel van, en dus plantte ik in de tussenliggende ruimtes nog stekelbessen, frambozen, braambessen en rode besjes. Maar ik heb de indruk dat die planten elkaar niet zo bijzonder goed verdragen. En het is ook een zootje, bessen plukken met je rug in de meidoorn en een cornus voor je neus. En ook wat triest voor onze meidoorn, wiens bessen wij niet willen eten en die zijn vruchtjes moet bewaren voor de vogels. We willen trouwens veel meer bessen (van die herfst-frambozen bijvoorbeeld), en ik wil ook ergens hamamelis (de gele) en een ouderwetse sering (met van die dunne bloemetjes, niet zo’n opgezwollen geval als de Syringa Vulgaris die ik overal te koop zie), en ook nog wel andere soorten cornus, en wie weet wat nog allemaal. Dus denk ik erover de bessen naar een plek achteraan in de tuin te verplanten en andere planten aan de haag toe te voegen. Haagbeuk dacht ik niet te zetten (dat bloeit niet), maar voor de meikevers zou ik het misschien wel moeten doen. Eglantier moet er zeker ook nog bij, en o ja, de buddleia heb ik er ook tussen geplant.
Nog allemaal niet echt wat het zijn moet dus. En klein, o zo klein nog allemaal…
Onder de appelboom 
Geef je haag drie jaar (twee zelfs), veel liefde en je grasmaaisel en je hebt al een prachtige haag.
Twee jaar lijkt lang in een mensenleven, en ik heb vaak zuchtend naar onze haag staan kijken, maar als ik foto’s van vorig jaar vergelijk met wat ik nu zie staan, ben ik verbluft.
@ Dieter: ik hoop het dan maar, maar zo’n verbluffende haag als bij jullie verwacht ik toch niet direct. Dat grasmaaisel komt ook in orde, maar wel eerst nog gras zaaien…
ahum… de haag mag al een beetje gezien worden, maar verbluffend is hij nog lang niet.
Verbluffend zijn beukehagen met stammen dikker dan een vuist, idem voor meidoorn etc. Hier zit de haag al een beetje dicht, en bloeide er al eens een meidoorn. Kwestie van de dingen voor de lezer in perspectief te zetten.
Wellicht waren het gewoon grotere planten die we kregen. En het nadeel is ook wel dat sommige onderaan nogal kaal zijn. Daarom heb ik vorig jaar en dit jaar sommige tot 10 cm. boven de grond opnieuw afgezaagd. Weer een paar jaar wat bloter, maar daarna zal het resultaat zoveel beter zijn
Hoe pijnlijk het ook zal zijn, volgend jaar in februari-maart zal je van het stuk dat ze gegroeid zijn er toch een cm. of 20-30 mogen afdoen. Alleen zo worden ze mooi dik, én het zal de groei bevorderen.
Voor een gesnoeide haag is het inderdaad zinvol om in het tweede jaar het plantgoed terug in te snoeien (al heb ik manlief nooit kunnen overtuigen dat daadwerkelijk te doen).
De ongeschoren hagen in de tuin hebben we na aanplanten gewoon met rust gelaten (OK, met af en toe een bak gazonmaaisel getracteerd, dat wel), en na 12 jaar is die haag hoog en breed en heeft stammen tussen de 10 en de 20 cm dik.
Snelle groeiers in de eerste jaren bleken vooral boskers en tamme kastanje, al gaat het de eerste jaren met een zomereik toch ook sneller dan je zou verwachten. Meidoorns zijn nu toch ook al zo’n zes meter hoog, en met stammetjes van tegen de tien centimeter.
En toch hebben we na ruim 12 jaar het gevoel een ‘jonge’ tuin te hebben…
@ Annetanne en Dieter: ik mag er toch nog niet aan denken, aan snoeien. Groeien moet het nu! (maar we zullen het volgend jaar misschien toch wel doen…)
Groeien zullen ze.
Om je wat moed te geven heb ik -strikt sub rosa uiteraard- je mailbox eens vol gesmeten met foto’s uit de verschillende groeijaren van de haag. Alleen daaraan al zie je hoe goed het vooruit kan gaan / gaat.
Vorig jaar ons eerste nestje in de meidoorn! (en alle zorgen vandien)
@ Dieter: na zorgvuldig bekijken van je foto’s vind ik de groei alleen nog indrukwekkender…
Allright, dan is het nog indrukwekkender. Maar ik wou maar aantonen dat het voor jullie dus ook zo kan gebeuren
Liefde, grasmaaisel, zelfgemaakte compost, zon, snoeien…