Boeketje bloemen in de boom

Eén van de mooiste, hoewel minst opvallende bloesems, moet wellicht die van de esdoorn zijn. Vanop enige meters afstand lijken er maar wat gele plukjes op de takken te staan, te vergelijken met een uitkomend blad van om het even welke boom, maar van dichtbij zijn het prachtige bloemtrosjes, omhuld met de eerste aanzet van het blad.

Na enig wikken en wegen boven een aantal bomen-boeken, stel ik vast dat wij een Noorse esdoorn hebben. Redelijk inheems dus, of in elk geval voldoende inheems om er goed van te genieten. Toen we ons huis kochten, zat deze boom verstopt achter een gigantische treurwilg en linde. De linde hebben we laten staan (overigens blijkt de esdoorn van nature ook graag naast lindebomen voet aan de grond te zetten, dus wie weet is hij er zelfs vanzelf gekomen), maar de treurwilg hebben we om diverse redenen (vooral de eeuwige schaduw die hij wierp) een kopje kleiner gemaakt. Hij moet zich nog een beetje aan zijn nieuwverworven ruimte aanpassen (hoewel een boom daar nooit helemaal in slaagt), maar zijn dieprode bladeren (veel donkerder dan die van de Japanse esdoorn) brengen nu al een mooi evenwicht in een voornamelijk groene tuin. En dan zijn er de toekomstige ‘helikoptertjes’ die behalve een aanslag op de grond (we kunnen een kwekerij van esdoorns beginnen met de gekiemde zaden die ik jaarlijks uittrek) hopelijk ook leuk speelgoed voor de kinderen zullen zijn. Echt verkleuren doet hij niet in de herfst, maar de bijna leerachtige bladeren die dan naar beneden vallen zijn sowieso ook een erg mooi zicht.