De wegen van het tinternet zijn stilaan ondoorgrondelijk. Niet alleen kan een mens zichzelf bijna onmogelijk van facebook deleten, niet alleen is elke doodnormale mens binnen de seconde over de hele wereld googlebaar, maar daarenboven kan je ook niet naar een blog gaan zonder dat die koelbloedig je bezoek registreert. Tistezeggen: de blog registreert niet wie komt lezen, maar wel hoe vaak er een lezer verschijnt. En dat was schrikken geblazen, toen ik het pas ontdekte. Eén druk op de knop ‘statistieken’ en hopla, ik weet welk bericht veel lezers heeft aangetrokken, hoeveel mensen er komen rondneuzen zijn en zelfs door wie ze eventueel tot op deze blog zijn geraakt (meestal via collega-bloggers). Bij elk stukje dat ik schrijf trillen nu dus de vingers boven het toetsenbord, zwoeg ik mezelf in het zweet des aanschijns en klopt mijn hart van onverdraagbare spanning. Want: hoeveel mensen zullen het lezen? Wordt het een sukkelstukje zoals dat over de bloeiende esdoorn waar bijna niemand heeft naar gekeken? (foei!), of wordt het een hit zoals de siertuinstukjes, die onder mijn algehele onbegrip blijkbaar regelmatig worden gelezen? Moet ik lezers lokken door wat cliffhangers te laten vallen (iets over schapen in de toekomst, bijvoorbeeld 😉 ), zou ik mijn taal beter bijschaven, de cursussen tekstopbouw opnieuw doornemen, met het groene boekje in bed kruipen, aan RTFM gehoorzamen, leren balanceren met een laptop op mijn hoofd terwijl ik onversaagd ‘ik drink nooit t, jij drinkt altijd t’ roep, enz. enz. Laat het duidelijk zijn: kijkcijferdruk. Gie-gan-tie-sche stressssssssssss!
Nog straffer is het feit dat wordpress ook bijhoudt wat de zoektermen waren van de lezers die via google op mijn blogje zijn beland. Veel mensen die zoeken op ‘ziektes’. ‘Ziekte appelboom’, ‘beestje kolen’, en dat soort dingen. Bijna elke dag ook iemand die de tijd neemt om de zoekterm ‘de kikkertjes zijn aardig’ in te tikken, en regelmatig mensen die zin hebben in appeltaart. En soms ook hééééééééééél verrassende zoektermen; kijk maar:
Dit zijn de zoektermen die werden gebruikt om je blog te vinden.
Vandaag
| zoek | Bezichtigingen |
|---|---|
| kersen opkoken | 1 |
| onderdeappelboom | 1 |
| onder de appelboom | 1 |
| curryplant | 1 |
| foto’s mooie naakte mannen met baard | 1 |
| appelboom | 1 |
| struikgewas | 1 |
| magic mulch | 1 |
| annetanne | 1 |
| onkruid namen | 1 |
Onder de appelboom 
Ai… wat doe ik daar in de buurt van mooie naakte mannen met baard – of tenminste hun foto’s?
Mijn blogje wordt vooral gevonden door mensen die op zoek zijn naar info over kruiden, hoewel ik de laatste jaren veel meer over mijn tuin en over tuinieren in het algemeen vertel dan over kruiden. Vandaag waren de meest gebruikte zoektermen: moederkruid, kruidentuin,karmozijnbes, smeerwortel, salie, sint janskruid, citroenmelisse, meidoorn, goudsbloem…
Gisteren was vlier topfavoriet met vlier, vlierbloesem en vlierbloesem recepten…
tiens?! Terwijl ik op je blog ben geland door te zoeken naar ‘ik ben gedju mijn hoekzoeker verloren zou ik hem misschien onderdeappelboom laten vallen hebben, beste vriend google?’ 🙂
Ik heb me ook al meermaals verwonderd over die statistieken. Soms geen touw aan vast te knopen. En ik blijf het een vreemd idee te vinden dat ik nooit helemaal weet wie mijn blog leest.
Bij ons was de meest bizarre zoekterm ‘meisje vastgebonden in de stal’ of zoiets, gelukkig geen idee welke perverse gedachten daarachter schuil gingen… Bij ons is alles wat met schapenziektes en aardbeienrassen te maken heeft erg populair. Och, wij trekken het ons allemaal niet zo aan hoor, die kijkcijfers. ’t Moet toch plezant blijven?
Annetanne: je kunt het slechter treffen, want het gaat tenslotte om ‘mooie’ mannen 🙂
Bart: ik heb het gezien, het was een hit op het woord ‘gedju’
Lichtindeduisternis: wij 🙂
Buikberg: oei, laat ons hopen dat die persoon nergens gevonden heeft wat hij zocht. En voor de rest was de kijkcijferdruk ironisch bedoeld hoor.