De wereld is weer witgesneeuwd. De rozemarijn torst moedig haar witte wintervacht, en takken en bomen schudden maar met mondjesmaat het sneeuwtapijt van hun knokige schouders af: de wereld is mooi. Nee, de wereld is prachtig. Maar de tuinier-gelegenheid is nu wel erg miniem. Geen struikjes planten, geen nieuwe moestuintjes aanleggen, niets van al dat vele werk dat ons dan weer geheel zal overvallen bij de eerste zonneschijn. Het is nu wachten op de dooi, en alles en iedereen in de natuur even zijn rust gunnen.
Daarom gaan we binnen met de natuur aan de slag. Door een boom te planten in de inkomhal. Want het zit namelijk zo: als kinderen naar school gaan, brengen ze plots allerlei nooit eerder vermoede talenten mee naar huis. Discipline bijvoorbeeld. Juffen hebben een niet te onderschatten vermogen om aanleg tot regels en gewoontes in je kind naar boven te brengen, waardoor je na 2 dagen schoolgaan al met grote ogen staat te kijken hoe ze bij het binnenkomen van de klas zonder morren (wat zeg ik: met plezier) hun jas uittrekken en zelf aan de kapstok gaan hangen. En waardoor je nog met grotere ogen staat te kijken als ze diezelfde jas bij thuiskomst wel nog zelf uitdoen, maar vervolgens als vanzelfsprekend op de grond gooien en nog weigeren die op te rapen ook. Kijk, dat was nu even buiten hun moeder gerekend die daar niet zo graag voor piet snot naar een zee van uitgespreide jassen, boekentassen, sjaals en mutsen staat te kijken en besloot een leuke oplossing te zoeken (al zal dat ‘leuk’ nog moeten blijken natuurlijk…).
Het plan is om in de inkomhal een boom te planten. Geen echte, maar een zelfgemaakte, met restjes planken (we blijven ecologisch en economisch recycleren natuurlijk). Die planken worden in hetzelfde bruinzwarte kleur geschilderd als het schoenenrek en de houtbak, en vervolgens op de muur gezet in de vorm van een boom. Misschien dat ik er nog silhouetten van vogels bijschilder, maar ik vrees overdaad (less is more enzo).
Onder de boom komt een muursticker met een gedicht van Joke Van Leeuwen, die nu eenmaal vaak de leukste kindergedichtjes heeft. Voor die sticker wou ik de producent-die-wel-wat-reclame-verdient in de kijker zetten, maar helaas wordt er momenteel aan zijn website gewerkt. In de toekomst hopelijk weer een werkende link.
En dan zou het totaalbeeld er moeten uitzien zoals hieronder, maar dan beter, want ik heb weer gewoon wat snelle paintshop gebruikt om het te illustreren. (overigens, je kan tegenwoordig klikken op de foto’s van wordpress…)
Aan de takken moeten kleine haakjes komen (het zijn eigenlijk deurgrepen die ik heb gekocht). En nu maar hopen dat het in praktijk zo eenvoudig gaat als het klinkt. Maar ik durf wedden dat er ergens wel weer een schuine muur of vloer ligt te wachten om mijzelf en de waterpas tot wanhoop te drijven 🙂
Onder de appelboom 
is nice.
doet me met een glimlachje terug denken aan de tijd dat wilde plannen nog gewoon uit de doeken gedaan of ontworpen werden op een bierkaartje (ev. gekreukt). Nu gebruikt men paintshop of google sketch… 🙂
of powerpoint natuurlijk, ik pleit ook schuldig
Veel succes!
Ik ben benieuwd of het plan gaat lukken!!
Groetjes Thea
Allez, zo veeleisend ten opzichte van die brave kinnekes. Hun jas zélf aan de kapstok moeten hangen. Stel u voor…
(tenminste, dat is blijkbaar de opinie van de drie biggen alhier, die ook zeer bedreven zijn in het creëren van een spoor van boekentassen, jassen, sjaals, mutsen, schoenen en handschoenen. én in het protesteren als ze heel de boel zelf mogen opruimen… )
Diet: ’t is dat die bierkaartjes een beetje moeilijker op het wereldwijde web te krijgen zijn 🙂 (al hebben ze er vroeger eens eentje van mij gedrukt, bij dat bier dat ik niet lust en er zeer wit uitziet)
Thea: ik ook 🙂
Bart: pedagogen zeggen: ‘je moet geen vriend van je kind proberen zijn; vrienden hebben ze al genoeg. Het zijn ouders waar ze nood aan hebben’. En op momenten zoals het oprapen van jassen heb ik het gevoel dat ik die regel helemaal beheers: ik ben dan absoluut hun vriendje niet 🙂 (gelukkig zijn zo’n momenten wel een minderheid en is het meestal volop genieten)
Toevallig zag ik onlangs zo’n kapstokboom in een catalogus staan. Zie http://www.topdeq.be/topdeq/product.do?R=288522314852608&N=1498. Zweeds, natuurlijk.
Filip: mooie kapstokken; bedankt voor de link! Het is wel een beetje te modern voor ons huis. Er bestaan wel meer types hoor in boommodel, maar die vragen allemaal een figuurzaag; voor mijn versie volstaan restjes planken; da’s meer mijn niveau van schrijnwerkerij 🙂
hebben de koters eigenlijk al verteld dat ze hun jas ook zelf kunnen aantrekken?
dat zullen ze ook wel verzwijgen. en wees maar zeker dat ze het kunnen. het is het eerste dat de juf hen heeft geleerd
(jas omgekeerd voor hen op de grond, armen in de mouwen en jas over het hoofd gooien).
Diet: dat konden ze al op dag 1 🙂 En ze vinden het zo leuk dat ze de jas dan wèl op de grond mogen gooien, dat ze hem dus zeker altijd zelf willen aandoen…
Elke zin met de woorden ‘zelf doen’ kan trouwens op succes rekenen 🙂