Jaja, ze lachen met mij als ik zeg dat ik het ruik als er mooi weer op komst is, maar ik had toch maar mooi gelijk vandaag! 🙂 En zelfs dochter onderdeappelboom moet met dezelfde geurreceptoren ‘gezegend’ zijn, want deze morgen riep ze rond 8u30 vanuit haar bed: “Het zonnetje schijnt! Wij moeten onze zonnebril en onze muts aan doen! En wij moeten buiten spelen!” (die combinatie zonnebril en muts heeft ze, voor alle duidelijkheid, niet van ons …)
En dat buiten spelen deden ze: de glijbaan werd uit de schuur gesleept, er moest geschommeld worden, en de helft van hun speelgoed verhuisde van binnen naar het tuinhuisje waar terstond de deur en luikjes van dicht gingen en waar moeder en vader van buiten gesloten werden. Prima voor die moeder en vader, want die haalden hun eigen speelgoed boven: het fototoestel. En nu kan ik jullie bewijzen dat de lente er echt aan komt, want kijk eens wat daar uit de aarde priemt: sneeuwklokjes!
En narcisjes!
En molshopen!
Sja, een beetje mollen kunnen geen kwaad, maar deze heeft duidelijk wel héél veel plezier in onze tuin. Volgens meneer onderdeappelboom spelen ze vier op een rij 🙂
De kinderen speelden ondertussen 3 op een rij (en deze foto is speciaal voor madame boerenerf:-))
En tot slot speelden meneer en mevrouw onderdeappelboom nog ‘omtermooiste foto’. En wie de mooiste foto nam, mocht vanavond in de zetel zitten terwijl de andere voor eten zorgde. En het was toch wel meneer onderdeappelboom die de mooiste nam zeker. Grrrr. Maar toch: veel bijgeleerd vandaag, onder meer over het ja of nee van zonlicht op je object. En veel plezier gehad ook natuurlijk. En het belangrijkste van al: sinds gisteren is de hamamelis dus toch uitgelopen; als dat geen lente is! (maar oordeel vooral zelf over de beste foto (wel uitvergroten, want zo in het klein trekken ze helemaal op niets…)
Onder de appelboom 
Ja, als zelfs de mollen weer naar boven komen om te vertellen over de Lente.
Ja, dan moet iedereen wel naar buiten om te spelen.
Ik zie alleen dat het speelveld voor de mollen nog opnieuw belijnd moet worden ….
Vrolijke voorjaarsgroet uit Warm, droog en zonnig Amsterdam-ZuidOost
Mijn sneeuwklokjes staan inderdaad al hoger (vlak voor een zuidgevel, in snel-opwarmende zandgrond, en dan nog eens aan twee kanten kasseien vlakbij die voor extra warmte-opslag en -uitstraling zorgen…) maar naar narcissen heb ik ook al lopen speuren maar nee: nihil, noppes, niente, nada…
En ik ben verdorie vergeten naar de hamamelis te gaan kijken die andere jaren altijd al op oudjaar kleur laat zien…
Ik probeer van alle seizoenen evenveel te houden en ook de winter heeft zn charmes maar net na nieuwjaar had ik toch ook een opstootje van lente en zomer heimwee.
En wat was het idd zalig gisteren, met zo’n zonnetje MOET een mens, al is het maar voor even, naar buiten.
Haha, dank je wel mevrouw onderdeappelboom voor de foto met mooie gieters 🙂
Het was inderdaad gisteren zalig weer maar in onze tuin komt er nog niets piepen. Waarschijnlijk staan er geen vroegbloeiers. Daar zullen wij dan moeten voor zorgen.
[…] De altijd eigenwijze tuinier wist onlangs op Facebook te vertellen dat er in Woubrechtegem een uitzonderlijk mild microklimaat heerst. Hamamelis x intermedia 'Jelena'En dat werd recent geïllustreerd door foto’s van ontluikende toverhazelaars, niet alleen in Woubrechtegem, maar ook elders in de Vlaamse Ardennen. […]
Ik zeg foto 2 maar ken er niks van en moet nog veel meer leren dan jullie (binnenkort, als ik tijd heb :-)). En ook wij zijn fijn buiten geweest, dan wel op nieuwjaarsvisite met wandeling in het Sterrebos.
Rob: binnen de lijntjes kleuren behoort precies niet tot hun talenten…
Annetanne: toch één plantje dat bij mij eens verder staat dan bij jou! 🙂
Hoow: da’s met die dooi natuurlijk dat een mens zo’n vals lenteverlangen krijgt…
Madam boerenerf: alleen dicht bij het huis komen ze boven hoor; verder weg in de tuin is het nog te koud. Dus misschien staan er bij jullie toch wel ergens knolletjes verstopt!
Buikberg: het leerproces van fotografie is teleurstellend traag. Al merk ik dat mijn foto’s van de kinderen nu plots veel beter zijn; ik zou ze zelfs mooi durven noemen! 🙂 Maar dat kan ik hier niet tonen natuurlijk…
En ook nog even ter mijner eigen verdediging: de wazigheid van de eerste twee foto’s is geheel en al te wijten aan het feit dat ik niet meer op mijn buik kan gaan liggen om zo’n laag-bij-de-grondse plantjes te fotograferen en dus min of meer op mijn zij en ondersteboven moest gaan hangen om zo dicht mogelijk bij de grond te komen. Probeer dan maar eens beweginsloos te zijn (“houd uw ellebogen tegen uw zij gedrukt en uw armen zo dicht mogelijk bij uw lichaam”; handleiding p. 20, amehoela). Ik zal nu alvast een kuiltje gaan graven in de buurt van de krokusknollen zodat ik daar dan binnen een maand of 2 op mijn gemak kan gaan inliggen om scherpe foto’s te nemen 🙂
Voor meneer onder de appelboom z’n verjaardag: een goed statief waarvan de benen helemaal plat kunnen + balhoofd + hoekzoeker. 🙂
Foto 3 is wat mij betreft de beste: vlekje licht valt net goed, en de compositie is mooi volgens de gulden snede. Bij de drie andere staat het gele knopje knal in het midden. Zou het kunnen dat de ISO-waarde vrij hoog stond?
En bemerk ik daar enig ongeduld?! Geef vooral de moed niet te snel op, zo veel mogelijk foto’s maken en ze kritisch bekijken. Als je echt snel veel wil leren: natuurfotografieforum!
Bart, eigenlijk vind ik dat je met zon minder kleurverschil en diepte hebt (had ik moeten weten, want is met olieverf net zo) en in de schaduw de textuur van die fluweelachtige knopjes veel beter ziet. Maar ik vond de compositie van foto 3 ook de beste. En danku, want die is van mij 🙂 En ISO: geen idee, want ik zit nog niet in dat hoofdstuk en meneer onderdeappelboom wel…
En ongeduld: natuurlijk! Een mens moet toch een beetje gepassioneerd door het leven gaan!
[…] hier zijn de lentekriebels aanbeland. Zonder jas buiten kunnen, de fiets weer kunnen uithalen; moest het niet nog maar 15 […]
[…] je moet nooit denken dat dit uitzonderlijk is. Kijk hier maar […]
[…] molshopen in het gazon via […]