“Mogen ze niet gewoon 100 keer schrijven: ‘Ik zal geen kikkertjes meer opeten’? ” vroeg de meelezende nonkel toen hij vernam dat onze pekingeenden tijdelijk gestraft waren in het kippenhok.
“Goed idee”, vond meneer onderdeappelboom. “Of 50 keer pompen!”.
Maar ondertussen zat mevrouw pekingeend wel te broeden. Dus konden we haar maar beter laten zitten waar ze zat. Dachten we.
De plaatselijke vos moet dezelfde gedachte zijn toegedaan en roofde haar 2 nachten later al van haar nest. Om de treurigheid compleet te maken ligt er tussen de hoop pluimen in de schapenweide (ze moet dus wel nog even weerwerk hebben geboden) nog een ei dat als het ware tijdens de strijd nog uit haar * * moet zijn gevallen. Brrrrrr.
We voelen ons dus wel even heel slecht met onze strafexpeditie, al zou de eend natuurlijk sowieso op het droge hebben gebroed en ook naast de vijver een makkelijke prooi voor de vos geweest zijn. Maar de treurige blik van de overgebleven eend maakt ons er toch al niet blijer op…
Deze heeft zelf een serieuze schram op haar buik, maar lijkt wel te herstellen. We zijn ons nog even aan het informeren of we de eenzaten een nieuwe partner moeten bezorgen, of beter nieuwe eenden zouden aankopen. We moeten dit keer vooral de juiste soorten kiezen om de vijver zo natuurlijk mogelijk te houden, want we willen ook het koppel wilde eenden dat dagelijks onze vijver bezoekt niet wegjagen natuurlijk.
En dan waagden we ons ook nog eens aan kippen!
De arme haan kan er ook niet aan doen dat ik zo’n lelijke knalfoto van hem genomen heb (ik heb hem een gratis tweede sessie beloofd). Hij kreeg 3 vriendelijke, bruine legkipjes om voor te zorgen, en behalve het feit dat hij op de eerste dag nog een zetje van mevrouw onderdeappelboom moest krijgen om zich wat meer met zijn vrouwvolk te bemoeien, begint hij nu door te hebben dat de hennen naar hem luisteren en daar ook wat meer op in te gaan. Maar verder braaf volk: dat krabt de grond mooi los, dat laat zich aaien door dochter onderdeappelboom, dat gaat ’s avonds schoon z’n kotje binnen en dat eet tafelrestjes op. Vanaf nu geen speciale kippenrassen meer onderdeappelboom, maar alleen nog brave, volkse families!
Onder de appelboom 
Die knalfoto valt heel goed mee.
Voor mij ook liefst brave, volkse families, die hebben minder pretentieuze kuren. Al blijft een kip, laat staan een haan, een heel hiërarchisch beestje.
Dit nabije dierenleed is natuurlijk vreselijk.
Maar in de slachthuizen gaat het er niet veel vriendelijker aan toe.
Sterkte met het volgende voorjaarsleed.
Gelukkig is er ook veel moois te beleven in de tuin.
Vriendelijke groet
Wij zijn ooit ook gestart met speciale kippenrassen..
Eerst een toompje Wyandottes… die na een paar weken door de ontsnapte honden van een paar straten verder werden doodgebeten…
Dan een stel Brakel, die hetzelfde lot beschoren waren.
Het daaropvolgende kliekje ‘legbastaarden’ is dezelfde weg gegaan, maar die keer werden de daders betrapt door onze toen 8-jarige zoon, die ze met een knuppel te lijf ging.
(Gelukkig heeft de honden-eigenaar toen de wijsheid gehad haar dieren te verkopen.)
Sindsdien hebben we het bij legbastaarden gehouden…
Ocharme die eend!
Treurige blik? Ik zou het zo nog niet weten. Hoe meer ik naar die foto van die witte eend kom kijken, hoe meer ik ervan overtuigd raak dat ie *beschuldigend* kijkt. Volgens mij broedt die op één of andere snode wraakactie. Gaat ie in je moestuin zitten wroeten tussen de jonge zaailingen of je tomaten lek pikken deze zomer. Ik zou voor de zekerheid maar snel canard à l’orange op het menu zetten! 😉
Iedereen: Er zijn dus duidelijk wel meer mensen die de ‘gewone’ kipjes gaan appreciëren zijn!
Bart: ik denk dat je te lang naar die schapenfilm van boerenerf gekeken hebt 😉