We waren wel al wat gewoon van onze egel: liggen snurken en snuiven in de houtschors, onbekommerd wandelingetjes maken richting groentetuin, rond 8u ’s morgens even op het gazon komen paraderen voor de kroost,… Maar dat hij plots voor het livingraam zou staan om samen met ons naar Vive le Vélo te kijken, daar schrok hij zelf duidelijk even veel van als wij.
Meneer onderdeappelboom ging er zo snel mogelijk met het fototoestel achterna, en meneer de egel voelde zich niet eens gejaagd om te verdwijnen. Zijn egels zoals merels tam aan het worden?
Verder nog nieuws van het tomatenfront: een nonkel kwam op bezoek en oordeelde dat er veel te veel blad was en dat dat mede de oorzaak van het gebrek aan vruchten was. Dus snoeischaarde ik er een kruiwagen vol bladeren af, en zowaar: een dag later is er al een tomaat aan het rijpen! Nu weer de routine van dieven en tikken krijgen (was verwaarloosd sinds de geboorte…), en misschien komt het dan nog in orde!
Onder de appelboom 
leve de nonkel! en leve de (slakken etende!) egel!
Goh, die is inderdaad niet schuchter! Wij hebben ‘onze’ egel sinds die ene keer niet meer gezien.
Ah ik heb al massa’s bladeren uit men tomaten planten gehaald.
Denk dat ik er elke week wel een emmer uitsnoei.
Al die energie gaat beter naar de vruchten.
Wel opletten dat je niet snoeit en water geeft op hetzelfde moment. Waar je snoeit krijg je wonden waar je schimmel zou kunnen krijgen, dus op de snoeidag gaan water geven.
Ook de laagste bladeren moeten er zeker uit zodat er voldoende lucht circulatie is rond de planten en alles goed kan drogen.
En ook ik heb sinds de egel verleden jaar eens aan de voordeur stond te krabben nooit meer gezien.
’t Zal het voordeel van een lichtelijk verwaarloosde tuin zijn: schuilplekjes genoeg, waardoor we jaarlijks egels hebben 🙂
En hoow: ik neem de raad ivm tomaten ter harte!