Avond.
Terwijl de laatste auto de straat uitrijdt, breekt de hemel open. De voordeur gaat dicht, de kinderen krijgen tv, en meneer en mevrouw onderdeappelboom ploffen in de zetel neer. Uit een achtergebleven kratje komt voor elk een glaasje wijn, de kinderen snoepen nog van een heerlijk stuk growforit-cake.
“En, denk je dat het goed was?” vraagt mevrouw onderdeappelboom.
“Ik denk het wel…,” zegt meneer onderdeappelboom. “Jij niet?”
“Ja, ik denk het wel…” zegt mevrouw onderdeappelboom.
“Maar ik ben wel veel in de weer geweest met vanalles en heb daardoor niet altijd voldoende met iedereen kunnen praten”, bedenkt meneer onderdeappelboom.
“Ja, dat gevoel ken ik, ” zegt mevrouw onderdeappelboom. “Maar da’s natuurlijk altijd zo op een feest.”
Ondertussen baadt de tuin voor het eerst die dag volledig in het zonlicht. Op de kletsnatte tuintafel getuigen enkele achtergebleven flessen drank van het voorbije feest, en van de stoelen glijden dikke druppels af.
“Was het leuk vandaag?” vraagt mevrouw onderdeappelboom dan maar aan de kindjes.
“Ja!” klinkt het unisono.
“En ze moeten allemaal nog eens terug komen”, stelt dochter onderdeappelboom.
“Ja maar wij moeten ook eens naar daar hé,” zegt zoontje onderdeappelboom. “Want wij weten nu nog niet waar zij wonen!”. 🙂
De kinderen kunnen alvast tellen als referentie. Er werden piet-piraten geboren en meisjes-teken-clubjes gevormd. Grote jongens ontpopten zich tot schommel-wonders, kleine meisjes gooiden zichzelf tevreden kliedernat, en toen de mama’s en papa’s even niet opletten hadden ze zelfs het schuifje met kinderverf ontdekt. En ondanks de regen en de frisse temperatuur werd ook het water in het zwembadje niet ongemoeid gelaten. Nu ja, als sommige dochters al denken dat ze in het buitenland zijn, dan hoort daar uiteraard een zwembad bij:-).
Een waslijn vol uitwapperende T-shirtjes en verkleedkledij getuigt nu nog van voorbije pret. (Later die avond ontdekte mevrouw onderdeappelboom trouwens nog hoe twee meisjes de kleerkast van dochter onderdeappelboom hadden aangevuld en hoe aan de ooievaar plots het touwtje op een andere plaats hing. “O, dat heeft die jongen gedaan,” zei dochter onderdeappelboom met grote vanzelfsprekendheid. “Zijn jullie dan boven geweest?” vroeg mevrouw onderdeappelboom verbaasd. “Ja hoor”, zeiden de onderdeappelboompjes tevreden.)
“Toch raar,” zei mevrouw onderdeappelboom. “Je kent elkaar niet, je blogt alleen maar, en toch had ik het gevoel dat iedereen een beetje dezelfde manier van leven en opvoeden heeft.”
“Ja,” grinnikt meneer onderdeappelboom. ” Zo van: ju, hup, naar buiten en spelen maar.”
“En met regelmatig een droge opmerking als dochter tikkertje wil spelen maar de kindjes wel achterna roept dat ze niet zo snel kan lopen.”
“Of als zoonlief aan pa vraagt of de auto open is,” vult meneer onderdeappelboom aan.
“En veel volk uit West-Vlaanderen”.
“En bijna iedereen heeft in Gent gewoond”.
“En alleman verbouwt en doet heel veel zelf.”
De kindjes gaan doodmoe maar tevreden naar bed, glazen worden afgewassen, baby onderdeappelboom wordt geknuffeld, en meneer en mevrouw onderdeappelboom slepen nog een hapje tiramisu aan.
“Heb je nog zoveel over?”
“Ja, dat kon zo moeilijk meegegeven worden,” zegt mevrouw onderdeappelboom. “Maar al de rest is verdeeld. Dat was wel leuk trouwens: eerst begon iedereen zijn eigen kommen te zoeken, tot iemand vroeg of dat nu eigenlijk niet dwaas was dat iedereen alleen zijn sla of alleen zijn pasta mee naar huis nam. En alsof iedereen erop zat te wachten, werd de tafel plots een grote circulaire van kommen en potjes en begon iedereen gretig van alles wat op te scheppen. Er zal morgen in veel gezinnen hetzelfde worden gegeten!”
“t Was in elk geval heel lekker!”, zei meneer onderdeappelboom. “En meer dan genoeg! En iedereen kan er morgen nog een sausje van Devos Lemmens bij leegknijpen”.
“En heb je dan uiteindelijk de tuin laten zien?” vraagt meneer onderdeappelboom.
“Ja, halvelings. Ik durfde niet zo goed. ’t Is niet alsof het een tuin is om aan opentuindagen mee te doen hé.”
“Er waren nochtans enkele mannen aan de bbq die ernaar hebben gevraagd”.
“Oei, echt? Wel, ik heb hem wel getoond, maar niet zo in detail. En gek genoeg leek de tuin er ook niet zoveel toe te doen. Als ik het goed heb, is er zelfs niet eens over tuinieren gepraat.”
“Zes tuinbloggers die meer dan 5 uren samenzijn en niet over de tuin praten?”
“Ja,” grinnik. “En ’t was nochtans nooit stil. En was het leuk daar aan de bbq?”
“Ja, ik vond het echt gezellig. Leuk om die nieuwe mensen te leren kennen, en ook heel blij om de mensen die ik vorig jaar gezien heb nu opnieuw te zien. Ze voelen snel heel vertrouwd.”
“Och, mijn maïs!”
“Wat is ervan?”
“Die moest op de bbq en hangt nog aan de plant!”
“En die sterke drank voor bij de koffie zijn we ook vergeten.”
“’t Zou nochtans deugd gedaan hebben in dat rotweer”.
“Ja, slechter weer kon je niet treffen.”
“Zeg wel. En toch vond ik het leuk.”
“Ik eigenlijk ook. Maar hebben ze nu al op je danku-mailtje geantwoord?”
“Nee…”
slecht weer?!! hier in mijn tuintje alles in de ochtend een vlaag, en daarna terrassenweer. ’t was weer niet eerlijk verdeeld, blijkbaar.
‘k ga bij een volgende blogmeeting proberen om niet verloren te lopen op één of ander parking of op bevallen te staan, want ’t zag er een toffe middag uit.
Ik vind dat we een dikke-dank-u mogen zeggen tegen jullie! (geen mailtje gezien hier)
Zo een hoop volk ontvangen is toch niet niets, dan nog niet gesproken over de rommel die we achterlieten. tientallen natte voetjes binnen en buiten.
En ik heb net een lunchpakketje met een mix van van alles binnengespeeld! lekker!
Aan de zee was het na 12u15 zalig weer… dat verzacht toch iets de pijn van het er-niet-bij-zijn
Je beschrijft volledig hoe fijn het wel niet was. Maar over tuinieren hebben we toch ook wel wat gepraat hoor; we zijn zelfs de tomaten gaan bewonderen en de andere moestuinweelde en … ! De kindjes waren ook moe maar voldaan. En wij hebben noodgedwongen nog wat van de streek verkend vooraleer we de juiste weg terugvonden 😉
Nee echt fijn en een dikke merci om ons zo goed te ontvangen! En na al die onkruidverhalen moet ik zeggen dat het echt wel reuze meeviel, je moet helemaal niet zo bescheiden zijn over jullie tuin, heel gezellig met een schitterend uitzicht!!!
Inderdaad, dat danku-mailtje van jullie was totaal ongepast! Wij bedanken jullie, en niet andersom!! 🙂
’t was nochtans echt wel plezant, ondanks het rotweer. En lekker! En inderdaad leuk om iedereen terug te zien en kennis te maken met de anderen. En ik heb wel degelijk van tomatten en zaden oogsten gepraat met bevoegde bloggers. Ha!
chef herstelt eigenlijk nog een beetje van een weekendje marathon-bbq’en maar zag absoluut dat het goed was (het weer kon daar weinig aan veranderen – edoch, lang leve de vlaamsche koterij), loopt wel al weer de hele dag te zoeken waar hij zijn kinderlijke onbevangenheid verloren heeft gelegd (maar een kliederdroge onderbroek gaat hen ook snel wennen, w8maar ;-), neemt het stokje voor de bbq-lokatie voorlopig niet over voor hij genoeg spiegels heeft gevonden om de vergezichten aan elkaar te klitten amai (alsof de tuin al niet mooi genoeg was 😉 – zal wel komen bakken ;-), vraagt zich ook nog altijd af of de rode biet in de sla-salade een bereiding had ondergaan (en dan zo ja, ajb dewelke – dat van denananas lijkt opgeslagen ;-), neemt volgende keer een kleiner glas ter hand als iemand van de kinderen wijn wil leren tappen, is blij dat hij niet te hard door de bbq-mand is gevallen (denk ik 😉
bedankt gasten, en bedankt gastgezin, ahja !! groot en klein vonden het een leuke zomerse bbq (alleen jammer dat we geen foto hebben genomen onder DE-appelboom 😉
Trouwens, nog eens bedankt aan iedereen voor de lekkere gerechtjes en vlezekes: we zijn gisteren op ‘afterparty’ mogen gaan en hebben dus toch een beetje kunnen meegenieten. Merci!
@the666bbq; check het recept van de rode biet alhier;
http://natuurlijk-rijk.blogspot.com/2011/08/rode-biet.html
Ik had ook die indruk dat er weinig over tuinieren werd gepraat maar desondanks was het een fijne gezellige dag 🙂 Nog eens bedankt voor de ontvangst en excuses voor de achtergebleven opkuis.
Toftof allemaal! Blij dat jullie allemaal het uitzicht vermelden; toen we het huis kochten was de tuin één wilde muur van populieren, treurwilgen, hulst, bramen en sparren. Ons voornaamste werk de voorbije 3 jaar was dan ook om zo goed mogelijk uitzicht te creëren door bomen te rooien en de tuin zo bescheiden mogelijk in te richten zodat die in het landschap zou opgaan.
En de halvelingse rommel en het ‘werk’ om jullie te ontvangen was werkelijk niets in vergelijking tot de immense stress en angst vooraf en achteraf dat jullie onnoemelijk ontgoocheld zouden zijn:-) Mannekes, ik doe dat nooit meer :-):-)
Hilda: volgende keer moet je er echt bij zijn!
Hoow: je zag er ook echt blij uit dat je zo vanalles wat kon meenemen 🙂
Buikberg: in ruil voor de tafels verdienden jullie wel een afterparty hé.
Natuurlijk-rijk: aiai, misschien toch maar een gps aan sinterklaas vragen? En ‘gezellig’ vind ik een prachtig compliment voor de tuin!
Bart: aaaah, bevoegde bloggers; daar was ik niet bij natuurlijk! 🙂 Het meest wonderlijke vond ik nog dat ik het aangedurfd heb foto’s te nemen (3 slechts, en zoveel mogelijk verstopt, maar toch) met jij in de buurt! En ik ben eigenlijk ook heel nieuwsgierig naar jouw foto van die 3 zonnekloppers…
666bbq: je hebt dat prima gedaan, en dat voor een gasman op cocosspullen! Nee, welgemeende dank! En voor alle zekerheid: de ananas was gemarineerd in een mengsel van bruine rum en suiker en volgestoken met vanillestokjes. Ik ben trouwens ook nieuwsgierig naar dat rood sausje van rond de pastakrullen.
Foto onder DE appelboom (met DE appel) is inderdaad een gemiste kans! En van mij mag iedereen het stokje overnemen hoor; (het kot gaat trouwens afgebroken worden). Op vlak van tuin staan jullie tuinen allemaal al verder dan die van ons, denk ik, dus succes verzekerd 🙂
Boerenerf: in de buurt van hoow was het voor jullie natuurlijk ook interessant om over verbouwingen te praten hé 🙂