Zo druk waren we bezig met heropleven in de zon, genieten van de warmte en niets doen in het algemeen, dat ik bijna vergat te bloggen over datgene wat we dan wel gedaan hebben. In de moestuin werken bijvoorbeeld. Terwijl het groentetuintje van buurmeisje nog altijd zo’n algemene drang naar hygiëne uitstraalt dat zelfs het onkruid er gillend weg loopt alvorens het nog maar gekiemd is (en da’s nochtans ook een ecotuin), blijft onze moestuin een oase voor gras en kruipende boterbloem (naast een resem minder invasieve onkruidgoden). Dat is zwoegen dus, elke week weer, maar ik moet en zal het de baas blijven. Niet met een pensioen-moestuinlook voor ogen hoor. Waar ik besluit te stoppen met wieden zouden jullie misschien net beginnen. Maar ik voel mij dus de koning te rijk als de moestuin eruit ziet zoals hieronder.
Nog altijd weinig beweging in een heel aantal soorten zaaisel. Nog altijd geen spinazie bijvoorbeeld, nog altijd maar enkele erwtjes, geen venkel of pijpajuin te zien, en de radijzen met mondjesmaat. Maar we zien wel. Een aantal dingen zaaide ik voor de derde keer. En ik deed ook iets aan De Groote Leegte aan de andere kant van het middenpad.
Ik plantte er een overschot tomatenplanten. Ik plaatste een net over de aardbeien. Ik deed wat onkruid weg waardoor ik zag dat de bonen, die ik eerder al zaaide, hier en daar bovenpiepen. En ik plantte het grootste deel van de kolen uit, inclusief blauwe korreltjes van escar-go. Rare slakken dit jaar. Ze viseren één plant en eten die helemaal dood alvorens naar de volgende over te gaan, in plaats van zo overal een klein beetje te knabbelen.
En daarmee hadden we genoeg gewerkt. Tot nog toe zijn er al héél véél uren in de moestuin gekropen, met weinig resultaat. Tijd om dus ook wat rondsjokken-in-den-hof in te lassen. En even door de knieën te gaan voor het nagelkruid.
En te kwijlen bij de pioen die bijna op barsten staat. Alle pioenen trouwens. Dat zal mooi worden als die eindelijk ontploffen!
Voor de rest was het kindjestijd. De oudsten zaaiden hun bijenbloemenzaad van de Provincie Oost-Vlaanderen uit, en waren druk met tenten, schommels, zingen, radslag, metsen, ijsjes en zo nog het één en ander. En het kleinste appeltje besloot zijn veilige speeldeken te verlaten en ging (met de kousen van zijn zus aan zijn voeten; dat steekt er allemaal niet zo op :-)) de rest van de tuin verkennen.
En dan was er nog een bezoek van de buikbergjes, er was een dagje paradisio, we gingen naar de gavers, en zo nog het één en ander dat ik al vergeten ben. Ja, het waren mooie dagen. Perfect. In alle opzichten…
Onder de appelboom 
Overdreven wieden heeft volgens mij geen zin. Mijn motto is : wieden vooraleer het onkruid zaad begint te zetten. En ja, zo’n week-end doet goed, inderdaad heel leuk om in het zonnetje in de tuin te werken maar niet overdrijven: genieten van de tuin in de zon staat daar nog boven.
Bon, dat pertinent niet groeien van een aantal gewassen is blijkbaar universeel. Gelukkig maar. En ook hier kiezen de slakken er telkens een paar plantjes uit die ze helemaal opvreten. Al een geluk 🙂
Weeral paradisio, dat is precies toch nog niet zo lang geleden? Die pioenen zien er geweldig uit en heb ik hier nog niet staan, weeral iets voor op het lijstje! Wat wel grappig is dat ik de laatste tijd telkens in mijn blogvolglijstje ipv een foto telkens een big smile zie verschijnen 😉
Hier net hetzelfde; onkruid dat maar blijft uitkomen, weinig zaaisel dat uitkomt, net over aardbeien gespannen, dus ook heel veel tijd voor weinig resultaat! Nu wachten op zon en oogst!
Supermasj: bwa, dat gras moet er toch eerder uit hoor. Dat vormt zo’n dikke kluiten dat je al snel al je zaaigoed mee de grond uittrekt… maar wilgenroosje ofzo, ja, dat kan wel blijven staan.
Op de boerderij: ja, eigenlijk wel 🙂
Natuurlijk-rijk: toch al bijna 2 jaar geleden, dat bezoek aan Paradisio. De tijd gaat snel, mijn beste 🙂
Ilse: ergens doet het deugd, dat het bij iedereen dezelfde miserie is 🙂
En ’t was gezellig, en zonnig, en rustig, daar op het onderdeappelboom-terras :-).
Mijn motto is: zoek vrienden met een prachtige grote tuin die té veel groenten kweken. Wij hebben een tuin die geschikt is voor een schommel, glijbaan, zandbak en een fijn terras, waar voldoende plaats is voor wijn en BBQ 🙂
Paradisio … Gavers … gijlie woont precies in mijn buurt zo! 🙂
Buikberg: dank en idem
Anomama: ’t valt helaas ferm tegen met dat overschot aan groenten 😦
De biodiverse tuinier: Vlaamse Ardennen. Jij ook?