De zeldzaamheid van dieren en planten is een relatief begrip. Toch zeker in de tuin Onderdeappelboom. Niet zelden sla ik de bal compleet mis als het over het veel of weinig voorkomen gaat van de plant of het dier dat ik vanuit mijn lodderig oog kan spotten. En dat is ook niet zo heel erg raar: afhankelijk van de aard van de tuin kan een diersoort of plant er zich erg thuis voelen, al is hij globaal gesproken in Vlaanderen misschien quasi met uitsterven bedreigd. Ergens ooit las ik een Nederlands blogje waarin de bewoner meldde dat ze als het ware een plaag van ringmussen hebben. Nochtans een zeldzaam beestje daar. De koninginnenpage en dagpauwoog zijn bij ons dan weer twee veel voorkomende vlinders. In het algemeen gesproken zijn zij nochtans niet het meest in aantal. Zwaluwen zijn hier dagelijkse kost, terwijl ze in aantal blijken af te nemen, en het roodborstje zie ik gek genoeg bijna nooit.
Op het vlak van planten zijn er veel die ik (West-Vlaming) niet ken en dus als zeldzaam beschouw, terwijl ze hier (Vlaamse Ardennen) vrij normaal blijken te zijn. Wespenorchis, is er zo eentje. Nooit gezien in mijn ouderlijke streek, en nu een weide vol bij ons thuis. Andersom: de bolderik, waarvan meneer Eigenwijze Tuin ooit wat zaad tussen een schapenbil moffelde, doet het bij ons bijzonder goed, waarop mijn collega uit Vlaams Brabant aan de hand van soortenbank en de verspreidingskaarten jaloers kwam tonen dat het toch niet zo’n veel voorkomend plantje is.
Maar meestal, we moeten eerlijk zijn, ken ik er gewoon niets van. Het kwikstaartje, bijvoorbeeld, dat sinds dit voorjaar onze tuin als hometown heeft uitgekozen en ons elke avond komt verrassen met haar capriolen. Zeldzaam vogeltje, dacht ik meteen. Maar het blijkt een heel gewoon beestje te zijn, met weinig mensenangst. De groene specht, die zo vaak op ons gazon te zien is, onthaalde ik de eerste keer met kreten van verrukking. Wie heeft nu nog een specht in zijn tuin! Wel, velen blijkbaar. En wij heel regelmatig. Hij komt samen met de mussen op de ligzetels of op de paaltjes van de omheining zitten. Gezelschapsdier bijna. En we kijken al bijna niet meer op.
Verder hebben we de neushoornkever, die we nog steeds met de regelmaat van de klok zien. Het eekhoorntje, de egels, de marter, allemaal normaal gezelschap voor ons. Wat is zeldzaam en wat is het niet? Eén iets kan ik je verzekeren, de kreet waarmee ik gisteren mijn pas aangetrokken kous terug uitzwierde, kan niet anders dan een aanwijzing zijn voor de zeldzaamheid van dit monster!
Niet dus, het is een vrij veel voorkomend insect, dat wel eens binnen durft wandelen bij regenweer. Neem daarbij een openstaande achterdeur, en een omgevallen paar botten met kousen erin, en je weet hoe het beest daarin gesukkeld was. Maar zelfs nu ik dat weet, zou ik even hard opnieuw schreeuwen 🙂
Jij kent dan nog de naam van al die beestjes/plantjes (of toch veel). Hier geraken we meestal niet verder dan ‘mooi klein wit bloemetje dat overal uitschiet’, ‘kruid’ of ‘beesterij’.
En dat terwijl een kleine peuter begint te beseffen dat alles en iedereen een _naam_ heeft. “wat-dat-nu, dat die noemen ?”
Dat wordt studeren Willem, want je wil zo’n peuter toch niet afschepen met “mooi klein bloemetje dat overal uitschiet” 🙂
Als ik me niet vergis, staat bolderik zelfs op de rode lijst van planten. Het is dus effectief een zeldzaam – en bevallig! – specimen.
Anderzijds: groene specht, kwikstaart en zelfs zwaluw: die spot ik te onzent niet meer. Dit in schril contrast tot wat ik de 4 M’s noem: mussen, merels, mezen en vooral meeuwen. 😉
Is dat een originele manier van een ecologische zaaiwijze: “zaad tussen een schapenbil moffelen”?
Er komt veel boeiends voor op jullie terrein; maar van dat monsterlijke opgeheven staartje in een sok zou ik ook gaan gillen.
Die bolderik is prachtig, had ik nog nooit gezien.
Spechten heb ik hier ook bij de vleet (af en toe zelfs een zwarte specht), en ik heb hier – denk ik -gisteren neushoornkeverlarven gevonden in een oude boomstronk.
Maar je hebt groot gelijk, sommige dieren/planten komen erg plaatselijk veelvuldig voor en zijn elders een zeldzaamheid. Zo hoor ik de mussen tjilpen bij de buren, maar zie ik ze zelden in mijn tuin. Zo zag ik in mijn vorige tuin (op 4 km hier vandaan) regelmatig veel wijngaardslakken, en hier nooit.
Ja, we zijn soms verwend met al die zeldzaamheden die we zomaar over de vloer krijgen. Het blijft genieten als je in de aarde aan het wroeten bent en ondertussen een veldleeuwerik hoort zingen op de belendende akker, of als een sperwer voorbij zoeft en de ringmussen uit de haag jaagt (ringmus die voor het zoveelste jaar op rij broedt in onze tuin)
Al blijft au fond een simpele pimpelmees ook prachtig om te zien, en kan ik even goed genieten van een hooiveldje vol boterbloemen.
En aangaande uw fauna en flora, Fraulein Onderdeappelboom: Bolderik mag dan misschien een zeldzaam plantje zijn in’t wild, mits een beetje gerichte zaadoogst en strategisch heruitzaaien handhaaft het zich makkelijk en vermeerdert zelfs op belachelijk onstuimige wijze. Je dagelijkse koninginnepages, daar ben ik wel een tikje jaloers op, en ook op je foto van de groene specht want ‘onze’ specht is van het uiterst wantrouwige type, bepaald geen huisdier. Die groene specht op de foto is bovendien een jong exemplaar, dus ze zítten niet alleen in je tuin, ze broeden er (of in de buurt) ook! Tot slot: een *stinkende* kortschildkever in je sokken? Trek uw conclusies met daarin de woorden ‘herkenning’ ‘natuurlijk biotoop’ en ‘ontstellend gebrek aan persoonlijke hygiëne’! 🙂
Willem: voor ‘wit bloemetje’ gok ik op ‘kamille’. Voor ‘beest’ gok ik op ‘Schotse koe’.
Menck: en meeuwen zijn hier dan weer zeldzaam. Zo zie je maar…
Zem: je wil niet weten wat voor ecologische technieken die eigenwijze meneer allemaal heeft!
Supermasj: hij bevalt me ook uitermate, die bolderik.
Bart: je bedoelt dat mijn ecologisch bewustzijn zich uitstrekt tot in de toppen van mijn tenen? 😉 En die specht is natuurlijk wel van achter het raam gefotografeerd, zoals je aan die licht witte schijn op de foto kunt zien. Anders vliegt hij ook direct weg hoor.
Oh jee, zo’n kever in je sok… niet leuk! (en de rest natuurlijk wel leuk 😉
Dit jaar voor de eerste keer in (te) lange tijd nog eens een kwikstaartje gezien en dat terwijl ze zo’n 20 jaar geleden zo’n beetje het vuil van de straat waren bij ons. Maar wel meer mussen en zwaluwen, al zal de tendens zich nog lang moeten voortzetten om van een echt herstel te kunnen spreken!
zojuist in mijn achtertuin in Mierlo de groene specht weer eens gezien
was daarnet op de wei en zag daar 2 groene spechten die tegen elkaar op de grond aan het dansen waren.