Bestaat er een woord voor ‘druk’ dat minder belachelijk klinkt dan ‘druk’? En beter is dan hyperdruk? Ook al geen ‘overdruk’, want dat is een soort kopie, in uitgeverstermen toch, waar ze kopie eigenlijk ook niet kopie noemen maar kopij. Maar nu gaat het begot weeral over mijn werk 😦
Terugkomend op de tuin: we gingen eigenlijk een nieuwe voederplank maken. We, dat is dan meneer en oudste zoon onderdeappelboom, aangezien de eerdere pogingen van mevrouw onderdeappelboom nu niet meteen onder de noemer ‘succes’ vielen. Ik zou me er dus niet meer mee moeien. Maar door een spijtig vertrek van grootmoeder onderdeappelboom naar het rusthuis, kwam haar voederplank, eerder gemaakt door de papa van mevrouw onderdeappelboom, naar de tuin onderdeappelboom, ter ere van de oudste zoon onderdeappelboom, die nogal een heel speciaal boontje voor zijn opa heeft. En jawel, ik kan nog veel moeizamere lange zinnen bedenken!
De voederplank dus, waarvan ik daarnet gewoon ‘hop’ een foto nam, die misschien zelfs nog mislukter zou kunnen zijn, als ik echt mijn best had gedaan :-)Vier mezenbolletjes verdwenen spoorloos, vooraleer ik facebookgewijs door vriendelijke lezers op de eksters gewezen werd. Die zag ik daarna nogmaals een volledige bol wegroven. Daarop maakte ik de bolletjes met een elastiekje vast, die een uur later al losgepikt werden door de eksters. Nu rijg ik eerst een koord door de bolletjes en bind die vervolgens vast rond de voederplank. Oudste zoon onderdeappelboom, die zo graag zijn echte hamer en zaag eens wil gebruiken, gaat nu een kerststalletje maken in plaats van een voederplank, want al zijn tractoren en boerderijdieren passen niet in standaard-kerststalletjes…
Verder amuseren we ons nog altijd buiten. Toen ik zaterdag thuis kwam van mijn werk (hup, daar is het al weer), moest ik van de kinderen plat op mijn buik in het gras gaan liggen. Toen kreeg ik maar liefst vier grote herbruikbare tassen èn een volledige big-bag bladeren over mijn heen, die ze die morgen met meneer onderdeappelboom hadden samen geharkt.
Van zodra ik recht gekrabbeld was, kreeg ik al opnieuw een lading over me heen.
Dus zijn we maar gewoon een uur lang collectief onnozel blijven doen met al dat bladplezier.
En toen kwam een storm die het hele zootje netjes tot onder de haag en bomen blies. Fantastisch toch; waarom zou een mens in godsnaam bladeren harken, behalve om er mee te spelen?
Onder de appelboom 