De laatste van de verborgen plekjes onderdeappelboom is de vijver. Die is natuurlijk allesbehalve verborgen, want al meermaals, met of zonder pluimvee, in winter of zomer op deze blog verschenen. Maar laat ik het toch allemaal maar eens samenvoegen tot een geheel eigen vijverstukje.
Om te beginnen, laat ons de vijver in het late voorjaar:
maar eens vergelijken met de vijver midden (natte) winter:
Een verschil in debiet, en geen klein beetje. De verste oever deint al vlug één tot twee meter uit, het gras wordt een modderpoel, planten verdwijnen diep onder het water, en de eenden eten het lis op. We overwegen al een tijdje om de meest fluctuerende vijverrand toch maar eens te verstevigen, en er een steigertje boven te maken zoals de biodiverse tuin dat heeft. Maar voorlopig laten we het nog, letterlijk, aanmodderen. We probeerden alleen de nabijgelegen bodem wat te verstevigen door de aanplant van een rijtje knotwilgen:
Ik toonde u de vijver ook al eens bij diepgevrozen winter.
Zo’n ononderbroken pak ijs zal er nu niet meer liggen, gezien de aanwezigheid van de eenden en ganzen, voor wie we altijd een zwemplek (tegen de vos) vrij houden. (ook de eerste foto dateert uit de tijd dat er nog geen (of onvoldoende) eenden en ganzen waren).
Maar om één of andere reden neem ik de foto’s altijd vanuit hetzelfde oogpunt. Ik nam daarom speciaal voor jullie in de loop van het voorjaar ook eens foto’s van aan de zuidelijke kant van de vijver (de kant waar je normaal op uitkijkt vanuit mijn standaard perspectief), waarbij je een beter beeld krijgt hoe de vijver in de helling ligt ingeplant.
Het enorme pak groen bestond lange tijd uit zevenblad. Alleen maar zevenblad. Kan je je voorstellen hoeveel vierkante meter zevenblad dat is? En ter afwisseling: netels. Zucht… Maar zo langzamerhand verliest het zevenblad zijn strijd tegen onze zeis. Meer en meer nemen andere ‘bodembedekkers’ zoals stinkende gouwe en hondsdraf de plaats van het alomtegenwoordige zevenblad in. Deze twee nieuwkomers zijn ook woekeraars, maar minder agressief. En vooral: waar je ze uittrekt, blijven ze (toch een jaartje) weg. Dat kan van zevenblad niet worden gezegd.
Daarom kijk ik ondertussen al wat vrolijker rond naar de grond rond de vijver. En wie weet zal het ooit een echt gazonnetje worden, met hier en daar wat wilde bloeiers. Wie weet hé, binnen een jaar of 40 ofzo 🙂
Voor wie geïnteresseerd is in de verandering van de vijver, plaatste ik hier ooit al eens een stukje. Je leest er onder meer waar het water vandaan komt. Verder grijpen we eigenlijk niet in. Er worden geen bladeren van de bodem weggehaald, zelden kroos geschept, niets aangeplant. Twee keer per jaar wordt de vijver gigantisch groen, geel en bijna brak. Dat kan weken duren. En van de ene dag op de andere is dan al het kroos verdwenen en is het water weer kraakhelder.
Dat de str*nt van de eenden niet zo goed is voor de waterkwaliteit en de kikkers en salamanders die er leven, kan ik me wel voorstellen. Maar die eenden houden door hun beweging wellicht ook het kroos wat in toom, en – zeer belangrijk – werken samen met onze zeis tegen de opwas van netels, zevenblad en onkruid, en houden het gras kort. En dat is dan ook weer werk voor ons gespaard. En van alle voordelen van de vijver, vind ik het gesnater van de eenden bij hun ochtendbad nog altijd één van de mooiste geluiden om ’s morgens mee wakker te worden.
DE VERBORGEN PLEKJES ONDER DE APPELBOOM
Onder de appelboom 
Ik vind die vijver écht mooi, ben er gewoon jaloers op. Op dat Zevenblad héél wat minder (de Fruitberg is absoluut Zevenbladvrij).
Aan die zachtglooiende oever zou Zwanenbloem of Pijlkruid misschien nog een waardevolle toevoeging kunnen zijn? Ze zouden die oever ook wat verstevigen met hun wortelstokken.
Zevenbladvrij=nirvana 😉
Het is kiezen, vaneigens. Als de eenden blijven, dan zullen de amfibieën mettertijd verdwijnen. Als de eenden de vijver adieu zeggen, zullen de waterplanten en de kikkers/salamanders weer de bovenhand krijgen. Dat laatste is bij mij zo. Maar dan moet ik helaas wél heel het jaar afrekenen met een dikke laag kroos die, ondanks veelvuldige schepbeurten, van geen wijken wil weten.
Wel een mooie en zeer natuurlijke put die jullie daar hebben. Een formele plas zou hoegenaamd niet passen in jullie tuin.
Een put, ja, da’s ook een manier om onze vijver te benoemen 🙂 Ik zou de kikkers echt niet graag zien verdwijnen; anderzijds zijn er rondomrond zoveel plassen en poelen, dat ze wellicht genoeg broedplekken vinden. Misschien moet jij tijdelijk eendjes huren, telkens het kroos te moeilijk doet?
Het blijft een zalig onder-de-appelbooms plekje waar ik telkens met lichte afgunst naar kijk 😉 Jullie hebben door die oevers af te schuinen en wat bomen te kappen een goede keus gemaakt! Het is een pareltje geworden. Maar ik ben wel wat benieuwd naar die constructie in de helling. Wat is dat eigenlijk?
Oef, een kenner zegt dat ons amateuristische keuzes een goede keuze waren! (het was geheel beargumenteerd enzo natuurlijk :-))
wilt ge nu geloven dat kroos in mijn vijver(tje) amper wil groeien? Er zitten nochtans geen eenden in 🙂 Niettemin zou ik zó willen ruilen voor jullie mooie grote vijver, inclusief de netels en het zevenblad (mede dankzij de bemoedigende vaststelling dat het zeisen toch wel iets uithaalt). En persoonlijk zou ik ook wel voor een steigertje gaan, dan. 🙂
Dat kroos blijft uit danige eerbied voor jouw ecologische paradijs natuurlijk schroomvol op de drempel staan; hoe zou je zelf zijn! Maar ivm zevenblad; ik had het nooit durven hopen, maar het vermindert nu heus echt zienderogen. Maar we hebben nog een lange weg te gaan 🙂
Zo sympathiek, deze vijver. Ook mooi om te lezen hoe dat een aantal jaren geleden was.
En dat wilde, het niet ingrijpen maakt deze vijver (die, zo begrijp ik, zelfs een eigen bron heeft; dat kan niet beter!) zo leuk. Het past ook perfect bij jullie manier van tuinieren. Het is voor mij heel herkenbaar. Jullie zijn jonge mensen met veel andere verplichtingen, wij zijn al wat ouder en kunnen écht hard werken in de tuin niet eens – zelfs al zouden we dat willen 😉 – opbrengen.
Het genieten is er niet minder om.
Dat klinkt goed Zem, ook als ‘oudere’ mensen zoveel te doen hebben dat je niet in de tuin werkt 🙂