Op speed

Ik was twee dagen weg voor het werk. Twee dagjes en een overnachting. En in die minimumtijd was de natuur ontploft.

BOEM

Alles wat ik zondag nog fotografeerde als zijnde ‘in knop’, bleek woensdag quasi volledig in bloei te staan.

De paarse krokussen hebben nog nooit zo kort gebloeid. Ze liggen helemaal uitgeput van hun turbobloei plat in het gras. Alleen de gele krokusjes staan er nu nog mooi bij.

De kleine narcissen staan volledig in bloei…

En ook de trompetnarcissen zijn al daar…

Meneer onderdeappelboom was ook op speed. Terwijl ik zondag nog vertrok alsof er opnieuw een verbouwingswerkje aan de gang was…

… had ik bij thuiskomst een volledige aardbeienplantage.

Zal het een goed idee blijken, zo in die stenen? Ja en nee. Het is arbeidsarm, gemakkelijk, en goed om de oogst droog te houden. Vooral het eerste maakt het voor ons de evidente keuze. Aardbeien houden ook niet van droge voeten, dus als het een seizoen vol regen wordt, hebben wij een streepje voor. Maar vanzelfsprekend: als het een droog seizoen wordt, dan hebben wij doordroogde aardbeienplantjes. Wel, we zien wel…

Na de noeste arbeid van mijn echtgenoot, moest ik zelf ook aan de slag natuurlijk. Een koppel op speed, zeg maar 🙂 Maar ik heb meer talent voor het simpele werk: een klimraam voor de erwtjes, insectenhuisjes, het eerste zaaiwerk, enz.

En verder: It is a truth universally acknowledged that a woman in posession of a large garden is in want of a pallet…

Zo op een dag op het werk, toen de server plat viel en ik rondstarend naar al het geflikker en de lampjes in de kelder besefte dat ik begot niet meer wist waarop ik moest drukken om hem te herstarten; toen dus, viel mijn oog op een schoon palletje. Ik zag er meteen een tafeltje in. En nu weet ik ondertussen wel dat mijn dromen op vlak van schrijnwerkerij doorgaans een pak indrukwekkender zijn dan mijn talenten ter zaken, maar met de restjes hout in de garage en een paar vijzen lijkt het al bij al toch op een tafeltje. Goed genoeg voor de moestuin in elk geval.

Moestuin Wim zegt dat je in de moestuin altijd ook plaats moet maken voor een plaatsje om te zitten. En als Wim dat zegt, moet je dat doen. Bij deze is er het pallettentafeltje en een oude stoel. En heel veel worteldoek. Waar nog schors op komt. En waar ik wel erg beschaamd om ben. Maar het is niet anders. Zonder schors eronder krijgen wij dat niet onderhouden…

En in alle drukte vergat ik ook nog dat ergens eind februari er een blogverjaardagje was. En dus nam ik mijn altijd-op-dezelfde-plaats-foto vandaag pas; zo’n twee weken te laat. Toch een heel verschil met vorige edities…