Meestal onstaat er tussen mezelf en het onkruid in de loop van de maand augustus een officieus staakt-het-vuren. Het onkruid, van zijn kant, belaagt me niet meer zo talrijk en overmoeibaar, en ik, van mijn kant, laat datgene wat toch opkomt vreedzaam staan. Omdat het herfst wordt, en bijna winter. Omdat ik al 6 maanden aan het tuinieren ben en zin heb om aan de 6 maanden niet-tuinieren te beginnen. Omdat ik gigantisch lui ben uiteraard, zoals de ecologische tuinier betaamt.
Maar dit jaar zijn we de kluts kwijt, mijn onkruid en ik. Begin augustus stonden de anemonen en sedums erbij alsof het september was, en leek ook het onkruid te vinden dat we vroegtijdig vreedzaam gingen samen leven. Mij was dat goed. Maar begin september besloten de weergoden nog wat zomer over ons heen te gooien, en toen ging de regelmaat der natuur op z’n bek. Planten die in herfsttooi kwamen, doen daar mee verder, maar andere planten, die gewoon aan stilletjes verdwijnen hadden gedacht, kregen de indruk dat de lente onverwacht vroeg is dit jaar, en zijn dus aan een derde bloei begonnen. En toen liet ook het onkruid zich niet kennen uiteraard. En mevrouw onderdeappelboom evenmin.
Voor het eerst ben ik begin september dus tegen hele stroken gras, distels (distels, distels!) en allerlei ander onheil aan het vechten. En ik knip oude bloemen af, omdat ze de bloemen die nog mooi staan anders zo lelijk maken. Dat is fel tegen mijn principes, maar als de weergoden daartegen mogen ingaan, dan ik ook. Ondertussen is het merendeel van de tuin in netjes opgeruimde zomerse herfsttooi.
Op die laatste foto valt nog behoorlijk wat onkruid te ontdekken, maar we werden even opgehouden door wat ik naast die losliggende kasseien vond.
Die vangst moest uiteraard door menig kinderhandje worden gedeeld.
Als wiki mij niet in de steek laten, vonden we een gewone watersalamander en twee alpenwatersalamanders.
Ze werden uiteraard netjes terug op hun vindplaats gezet.
Daarna moest ik alleen nog mijn kruiwagen leegmaken. Hebben jullie dat ook, dat je maar werkt en werkt, en beseft dat je de kruiwagen eens zal moeten leegmaken, maar ach, dat is zo’n tijdverlies, nog dat ene onkruidje eerst, en misschien ook dat nog, en dat, en voor je het weet eindig je met een kruiwagen waarvan je weet dat je geen stap vooruit zal raken zonder dat minstens de helft er links of rechts integraal van valt.
Na de opruimwerken, lag de tuin er properkes bij, en waren de kinderen verdwenen.
Zolang er frambozen groeien, weten we echter waar we moeten zoeken
Blijkbaar maakt ons bessenpark met grassenborder eindelijk zijn doel als verstopplek waar; en zo zien we het graag!
Onder de appelboom 
Ik ben ook weer in gang geschoten, de strijd tegen kweekgras, heermoes en kruipende boterbloem is een never-ending story. Mijn kruiwagen staat er nog, in de hoop dat één van mijn mannen begrijpt wat er moet gebeuren…
Duizelingwekkend mooie borders/tuin heb je daar. En die veel te gevulde kruiwagen, dat herken ik. Ik ga eerlijk gezegd nog wat verder met overstapelen 😀
Opgeruimd staat netjes. En zo ziet het er effectief ook uit. De plaatjes kunnen zo in een of ander groenmagazine.
Trouwens: wat jij behoeft, is geen gewone kruiwagen maar een bladkruiwagen. Die wegen minder en er kan een pak meer in. Met wat geluk vind je een model als dit, dat zelfs over een kantelbare bak beschikt:
Dat zijn nu eens echt prachtige borders! En wat een paradijs voor de kinderen.
Het ‘er kan nog wat bij’ kruiwagen gevoel ken ik zeker en ook ik ben al aan het opruimen geslagen. Gisteren moest de bruidssluier op de pergola eraan geloven, dat wordt dus weer ettelijke kruiwagens snoeisel hakselen 🙂 .
En dat modelleke van Menck lijkt me ook tof om kinderen in te vervoeren.
Wat de salamanders betreft: wiki heeft je inderdaad niet in de steek gelaten. En moest je nog twijfelen : http://www.hylawerkgroep.be/index.php?id=75 , als je die al niet kende natuurlijk.
Die foto van de kruiwagen is zalig :-). De najaarsopkuis moet hier nog op gang komen, maar ik ben precies niet gehaast dit jaar.
Even sloeg de schrik om het hart … de combinatie van de gevulde kruiwagen en de zin “Na de opruimwerken, lag de tuin er properkes bij, en waren de kinderen verdwenen”.
🙂
Ik ben niet de eerste, maar wel degelijk: wat een prachtige borders! En mooie beestjes. En herkenbare taferelen met de kruiwagen (ook elke keer bij het uitscheppen op de composthoop afvragen: waarom maakte ik dat toch zo zwaar/onhandig voor mezelf? 😉 )
Mijn onkruidvredesbestand is meestal in juli: te weinig tijd en het groeit dan toch te snel. In de loop van augustus vlieg ik er dan meestal weer in, want goed doorgeschoten onkruid kan je veel gemakkelijker wieden 😀
‘T ziet er heerlijk uit en leest ook nog eens heerlijk bij mijn lunch 😉 en nu ga ik verder smullen 😉
*knikt instemmend*
Aargh … die foto met kruiwagen herken ik. Ik heb er deze week zo een 8-tal afgevoerd.
Maar die borders, ben ik daar jaloers op!!
Schitterende, mooi samengestelde plantengroepen!
Elk jaar zul je minder onkruid krijgen, je grond raakt bedekt met gewenste planten en je zult er niet mee zitten dat ze op een wat andere plaats verschijnen…
Denk erom: elk rommelen in de grond geeft zaden van pioniersplanten ( onkruid noemen we dat) de kans zich te gaan ontwikkelen… De luie, ecologische tuinier beperkt dat tot een minimum 🙂
Hartelijke groet, Zem.
Volledig akkoord met Zem. Als ik al eens onkruid uittrek (‘k word al moe bij de gedachte) laat ik het liggen. Ook kweekgras. ’t Ziet er misschien niet zo properkes uit maar da’s kwestie van smaak.
Happy weeding.
Oh ja die kruiwagen ;-). Hier zou ik ook eens aan de najaarsopkuis moeten beginnen, maar kom momenteel niet verder dan oogsten en verwerken…
Jullie zijn veel te vriendelijk voor mijn armzalige bordertjes, maar dank!