Kort na Denemarken groeide er iets raars in onze tuin.
Paaltjes…
Op de gekste plaatsen…
//embedr.flickr.com/assets/client-code.js
Die zijn er natuurlijk niet zomaar gekomen maar er doelbewust ingeklopt door de familie onderdeappelboom. Hoe dat zo komt? Wel, het is madame haar schuld. Kort voor de zomer solliciteerde ze namelijk voor een andere job. Een lange, moeizame procedure, waarbij de job in de laatste fase nog enigszins anders (en zwaarder) bleek dan origineel voorgesteld (waar niemand kan aan doen). We lachten ermee en vloekten ook even om de vele tijd en inspanningen die er tevergeefs in waren gegaan. Maar goed, niets aan te doen, het hoort erbij.
Na anderhalve week Denemarken kwam er een telefoontje uit België. Ik had de job…
Een combinatie van uitgelaten vreugde en dikke paniek sloeg toe. Na een tijdje bleef alleen de paniek nog over :-).
We verspilden een week van onze reis aan onrust en plannen. Aanvaarden of niet? Is dit wat we willen of niet? En moeten we dan verhuizen omdat we de tuin niet meer zullen aankunnen? En de kinderen? Tijd voor de kinderen!?!
Uiteindelijk tekende ik, en namen meneer onderdeappelboom en ik enkele grondige besluiten: we blijven wonen waar we wonen, maar we doen alsof de helft van onze tuin niet meer bestaat. Niet dat dat makkelijk is. We hebben al zeker honderd keer geopperd: ‘maar als we nu toch eens dit laten staan, of dat’. Maar gelukkig is er dan telkens één van ons beide die zegt: ‘vergeet dat het er stond, doe alsof het van in het begin een weide was, en dan doet het geen zeer’.
En nu het vorm krijgt, vinden we zelfs dat het erg mooi is, en we er nieuwe heerlijk ogende plekjes voor in de plaats krijgen. Eén en ander moet nog wat meer vorm krijgen (zal ik het nog eens over grondwerken en water hebben, zucht? ) en ingekleed worden, maar in het algemeen vind ik het mooi.
//embedr.flickr.com/assets/client-code.js
//embedr.flickr.com/assets/client-code.js
//embedr.flickr.com/assets/client-code.js
En wat is er nu ‘verdwenen’? De boomgaard met laagstamfruit, het bessenpark, de wadi (weliswaar was die nog in aanleg), de prairieborder en het hooilandje. Klinkt verschrikkelijk als je het zo opsomt. Toch hebben we nu nog steeds zo’n 1500 m² echte tuin, met borders, een moestuin, eindelijk weer plaats voor een tipi, gezellige zitbankjes en een Deense schommel! En pas toen we draden en omheining begonnen te verplaatsen viel ons op hoezeer onze werken nodig zijn: grond tussen de bessenstruiken is totaal verwilderd, de helft van de oogst krijgen we niet verwerkt, het zevenblad is wel weg maar hagewinde en stinkende gouwe kwamen in de plaats, enz. Het is een enorme woestenij daar vanachter, en die moet nu uitgroeien tot 3 onderhouden weides. Binnenkort hallen we nog wat extra kippetjes en ganzen om het te onderhouden, maar we hebben alvast twee schitterende bondgenoten in huis gehaald om ons daarmee te helpen:
//embedr.flickr.com/assets/client-code.js
Deze ouessantjes eten werkelijk alles. Ja, ze hebben al van onze fruitbomen gegeten, maar goed, daar maken we wel van ons hart een steen. En uiteindelijk hebben we toch genoeg aan één appelboom en één perenboom. Daar zetten we dan een draadje rond om ze te beschermen. En als de rest verdwijnt, dan is het maar zo, we hebben toch geen tijd om al die oogst te verwerken. Eten ze straks ook de bessenstruiken op, dan is dat ook maar zo. Ik ga vier bessenstruikjes een plaats geven in de buurt van schommel en terras, en dat zal voldoende zijn om van te kunnen snoepen. En de beestjes zelf? Die zijn aaibaarder dan aaibaar. Op een ochtend ging dochter in de gietende regen op blote voeten naar buiten, kwam kletsnat terug binnen en verzuchtte diep tevreden: ”t zijn echt zalige beestjes’. En dat zijn ze ook.
//embedr.flickr.com/assets/client-code.js
Wel zullen we nog iets moeten doen aan de verdeling van de weiden. Nu zitten alle dieren samen en dat had de eerste week tot gevolg dat de gans zich de kip toe-eigende, de schapen het kippenvoer opaten (nog steeds eigenlijk), de haan een hinkstapparcours tussen de andere beesten uitvoert, de eendjes als soldaten in een loopgracht op de loer liggen tot de kust veilig is, en kat van zodra ze een schaap ziet het hazenpad kiest 🙂 De schapen van hun kant lijken zich af te vragen of dat ook een lammetjes is, die poes 🙂
Stoppen we nu met tuinieren? Nee hoor, wees gerust. Alleen tuinieren we vanaf nu op een dikke 1000 m2, met een achterliggende weide. Het zal deugd doen om die zone nu eindelijk eens echt goed te kunnen onderhouden, in plaats van half (hoe arbeidsarm het nu ook al is). En daardoor zal er hopelijk meer tijd zijn voor samen koken met de kinderen, fietstochten, weekendjes, vrienden, enz.
Dat lijkt me wijs besluit. Ik wens je trouwens alle succes met je nieuwe functie. Als ik het goed begrijp heb je nu je schaapjes op ’t droge (want die vijver ligt toch een pak lager) ;-).
Grijns 🙂 En maak je geen illusies: die schaapjes zijn alleen letterlijk op het droge (de zachte sector, weet u wel 🙂 )
Zo’n “kans” kon ik gewoon niet laten liggen 😀
😉
Keigoei beslissing. Grappig genoeg hadden wij hier ook al die Ouessantjes in gedachten mocht het tuinieren te veel worden. Het zijn vertederend schattige beestjes.
Kijk eens aan! Ik kan het alleen aanraden, al zou het zonde zijn voor je prachtige tuin.
Proficiat met de nieuwe job! En wijze beslissing om de tuin (al dan niet tijdelijk) te herschikken. ’t Moet plezant blijven tenslotte. Maar bovenal ben ik blij dat jullie blijven wonen waar jullie wonen, ttz niet zo heel ver van bij ons 🙂
Hola, zo lief en zonder sarcasme 🙂 Ik ben er helemaal door aangedaan 🙂
*houdt zich uit alle macht in om alsnog…* 😉
😉
Helemaal eens met Bart, en benieuwd om eens te komen kijken naar de veranderingen. Jullie moeten dan maar bij ons fruit en besjes komen plukken als je toch nog een beetje tijd over zou hebben ;-).
Zullen we doen 🙂 En ik twijfel er niet aan dat je onze veranderingen nog wel eens zult zien 🙂
Het ziet er erg netjes uit! Maar wat een drastische beslissing. Nu ben ik wel benieuwd naar je nieuwe job hoor, maar daar informeer ik wel eens achter in een pb, in ieder geval proficiat. We waren afgelopen weekend nog bij jullie in de buurt, vrienden van ons hebben er een boerderijtje gekocht in de zwalm-streek!
Je ben ondertussen fb-matig ingelicht, natuurlijk-rijk 🙂 Ja, drastisch, maar al de rest zou toch maar half werk zijn. En zeg, als je nog eens in de buurt bent, dan kom je maar binnen voor koffie of aperitief hé!
Ik kan je beslissing begrijpen. Ik heb het al moeilijk om van die 1000 m2 iets moois te maken. Die haagwinde komt overal door 😦 en ben blij dat onze varkentjes goede graseters zijn.
In elk geval veel succes en plezier met je nieuwe job!
Danku! En succes met de haagwinde! (PS ouessanten eten haagwinde…)
Wat een goed idee. Waarom niet? Als jullie ooit meer tijd krijgen dan ontgin je die wilde gebieden gewoon weer 🙂
Als wij nóg ouder worden, en de tuin niet meer aankunnen, doen we hetzelfde; dat hadden we al eens bedacht…
Hartelijke groet, Zem.
Je bedoelt dat wij vroegtijdig oud zijn? 😉 Maar ‘ontginnen’, dat klinkt leuk. dat houd ik in gedachten voor het bezweren van een late midlife-crisis ofzo, ooit 🙂
Vrienden van ons hebben de helft van hun tuin te huur gesteld als stadstuintjes. Het bleek een schot in de roos, want de vraag was groter dan het aanbod.
De tuin blijft alzo onderhouden, je doet er mensen een plezier mee en het brengt nog wat op ook.
Breng ik je op ideeën? 😉
Wat een goed idee van die vrienden! Al vrees ik dat de inwoners van mijn boerengehucht vol landerijen wel een beetje in de lach schieten bij het woord ‘volkstuintje’ 🙂