Nu ben ik het zeker: nooit, nooit, nooit plant ik nog Rozemarijn. Dat heb ik al eens gezegd, geloof ik. Maar nu dat koddige plantje van het knusse Dille en Kamille een knoert van 3m lang en 2m hoog geworden is, heb ik het nog eens gezworen: geen Rozemarijn meer in mijn tuin.
Het lijkt belachelijk, als je het zo ziet liggen, maar de wortelkluit alleen al woog ruim 20 kg (wat ik weet omdat ik 20 kg nog met gemak kan heffen maar 25 kg toch al zwaar begin te vinden; en het zat er tussenin ;-))
//embedr.flickr.com/assets/client-code.jsIk was na 2 uur zweten zo kwaad op die Rozemarijn dat ik binnen even ging afkoelen. Toen ik enkele uren later terug buiten kwam, lag alleen de kluit er nog. De takken, die vond ik later verderop in de tuin terug… //embedr.flickr.com/assets/client-code.js
En toen begreep ik ook waarom ze niet binnen kwamen toen het begon te regenen…
//embedr.flickr.com/assets/client-code.jsZelfs het hout voor de winter bleek al klaar te liggen… //embedr.flickr.com/assets/client-code.js
Wat er in de plaats komt, moet ik nog eens bekijken. Met de wijzigingen in de tuin, verhuizen nogal wat planten momenteel van plaats. Maar wat er zeker komt, is de prachtige Persicaria die ik in het voorjaar van een soortement collega kreeg.
//embedr.flickr.com/assets/client-code.jsEn uiteindelijk maakt het weinig uit wat er rond het terras wordt geplant; het uitzicht is hoe dan ook fantastisch 😉 //embedr.flickr.com/assets/client-code.js
Rozemarijn kan inderdaad stevige proporties aannemen. Flink gewerkt, dan verdien je zo’n verkwikking vermoed ik
Ik vind dat je dat niet persé moet verdienen 😉
Op de foto valt het niet zo goed te zien, maar ik hoop dat het geen Persicaria virginiana is. Want in dat geval wens ik je heel veel succes met het schier onafgebroken weghalen van de zaailingen overal in de tuin.
Wat de laatste foto betreft: skål.
Dat is het inderdaad 🙂 Ik zal je op de hoogte houden 🙂
O jee, wist niet dat rozemarijn zo groot werd. Ik zal de mijne dan maar goed in het oog houden zodat ik op tijd kan ingrijpen.
Of op een plek zetten waar groeien geen kwaad kan…
kon je hem niet gewoon snoeien ?
Jawel, maar dat is dan toch een teken dat hij op een verkeerde plek staat. En eerlijk: zo mooi vind ik ‘m eigenlijk niet…
Wauw, ben toch jaloers op je rozemarijnstruik 🙂 Bij ons groeien ze in een potje en blijft het letterlijk en figuurlijk binnen de perken.
De juiste keuze 🙂
Ik probeer om de paar jaar mijn rozemarijnstrijk te vernieuwen, met een eigen gekweekt stekje gaat at prima. Rozemarijn is toch onmisbaar in de keuken, hoe dikwijls wij dat gebruiken! Veel plezier nog met alle veranderingen daar en dat kinderkamp is ZO HERKENBAAR 😉
Ja, zelfs in de keuken gebruiken wij dat niet zo vaak. Maar toegegeven, we zouden dat misschien wel moeten doen…
Oh jammer, er komen zo veel bijen en vlinders op af als hij in bloei staat. Hier gewoon een grote snoeibeurt elk jaar en blijft dan best binnen de perken :-).
Nja, maar njee 🙂
*gaat op zoek naar een ander cadeautje voor het voorziene bezoek aan de onderdeappelboompjes. Munt, perhaps? Een wilde hop? Of misschien wat aardpeer? Hmmm….de verscheurende keuze…*
Hilarische reactie Bart 😉
Jullie kwamen voor een glaasje water zeker, Bart? Buiten? Als het regent? Ik pas het alvast aan in de agenda…
Ni normaal, die rozemarijn bij jullie. Ik ben al blij als die hier de winter doorkomt. Hoger dan een halve meter worden ze meestal niet. Ik denk dat ze meestal iets te nat staan.
Santé!
Niet klein te krijgen hier, die rozemarijn 🙂