Vorig jaar vonden we een egel in de moestuin. Wat aanvankelijk een zonnend egeltje leek, bleek al snel een uitgeputte, zieke egel met teken. Egels zonnen namelijk niet. Tenzij ze uitgeput zijn… We brachten het beestje naar het opvangcentrum voor wilde dieren in Geraardsbergen, mochten een tijdje mee helpen en rondkijken, maar hoorden helaas enkele dagen later dat onze egel het niet had gered.
Deze zomer hoorden we opnieuw het bekende gesnurk van egels, en af en toe zagen we ze ook dansjes uitvoeren op het gazon. Een tweetal weken geleden zat er opnieuw een uitgeput exemplaar te zonnen op de kiezelsteentjes, met twee teken in z’n lijf.
Je ziet het: een heel vermoeide egel. Ondertussen had ik zelf al een tekentang gekocht, en heb ik de teken zelf verwijderd. Ik weet niet of dat zo’n goed idee was, maar de optie om naar het opvangcentrum te rijden was er op dat moment niet. We hebben de egel nog twee dagen op de kiezels gezien; en daarna niet meer. Meneer onderdeappelboom vond later wel een dode egel in de haag, en dochter en ik vonden een kleinere egel verderop op het gazon, maar deze was gezond en snel. Eén conclusie is er: egels houden van onze tuin.
Daarnaast houden ook mollen van onze tuin. Meneer onderdeappelboom houdt nog steeds niet van mollen. Hij houdt plots wèl erg van onze kat…
Na een uurtje roerloos afwachten, is ze het wel beu geworden en is ze de hoop te lijf gedaan, druk snuffelend naar het niet te vinden beest. Maar meneer onderdeappelboom heeft hoop 🙂
En om netjes te besluiten, en de beide onderwerpen samen te brengen: jawel:
//embedr.flickr.com/assets/client-code.js
Van zodra we brokjes in het kommetje van poes doen, komt egel vanop het gazon aangecrosst. Poes laat egel begaan. En egel lijkt zich van geen poes bewust. Als dat geen liefde is 🙂//embedr.flickr.com/assets/client-code.js