Het is natuurlijk niet omdat het vakantie is dat we onze handen niet uit de mouwen steken. Integendeel zelfs: de vrijgekomen tijd in praktijk zorgt voor vrijgekomen tijd in het hoofd, en dat zorgde op zijn beurt dan weer voor een Verschrikkelijk Sociaal Initiatief van de familie onderdeappelboom: we gingen een buurtfeest organiseren. Met speelstraat en al. Toegegeven: we deden dit niet alleen, maar klopten met voorbedachte rade aan bij een buur-politicus die beter dan wij de weg kent in het kluwen van subsidies en nadarhekkenaanvragen (onthoud deze voor Scrabble!) en nog zeer sympathiek bleek ook. Buurtfeestje: geregeld.
Aangezien ik de taak van aanvragen en dossiers al had doorgespeeld aan Buurman, was het aan mij om voor de verdere aankleding te zorgen. En toen doemde in mijn hoofd een foto van Natuurlijk-Rijk op die ik heel lang geleden al had gememoriseerd. Een foto van een paletten-kraampje dus.
Aan paletten geen gebrek bij ons thuis, en de handleiding klonk simpel, dus ik begon er weer eens vol moed en goesting aan. Het recept is dan ook simpel: het enige wat je echt nodig hebt om het te doen slagen, zijn twee paletten van min of meer dezelfde grootte. Dus nam ik gezwind enkele paletten uit de opslag en begon die te vergelijken. En toen nog eentje van bij de kippen. En uit het kamp van de kinderen… Uit de schuur… En vijftien paletten later bleek ik geen enkel gepast duo aan paletten te bezitten… Aaargh!De handzaag dan maar, en bij stap 1 al het loerende besef dat het nooit zou worden zoals het voorbeeld in mijn hoofd…
Stap 2 is: ‘maak van een derde pallet de planken los van de blokjes om als poten en steun te gebruiken.’ Nauwelijks een kwartier later stond ik met koevoet in de hand tegen mezelf te roepen: ‘Waarom geloof jij toch altijd dat dat makkelijk zal zijn? En dat jij dat zal kunnen?’ Ik kreeg die verdomde blokjes er maar zelden af. Aaargh! (bis)
Wel, om een lang verhaal kort te maken: er zijn meer vloeken dan vijzen in het kraampje gegaan en nooit geloof ik nog dat ik in staat ben om houten dingen zonder moeite te maken (een ezel stoot zich geen twee keer…). Maar gelukkig eind goed, al goed: de kinderen hadden hun kraampje op het buurtfeest en het is zelfs niet in elkaar gezakt op de hobbelige weg van en naar de speelstraat; integendeel!
Eens terug thuis heb ik nog extra planken op het middelste gedeelte gelegd (na een bijna vloekloze episode met de koevoet zelfs!), want daar vielen net iets teveel spullen doorheen. En nu heeft het kraam een vaste plek in onze tuin. Hieronder is het een zwemspullenkraampje geworden. Gelukkig mocht ik met aardbeien betalen 🙂
Al bij al kan ik jullie het maken van een palettenkraampje dus aanraden. Ongetwijfeld zal dat er bij jullie met meer kennis van zaken aan toe gaan, en zal het kraam nog mooier en professioneler zijn. Maar: het werkt.
En het buurtfeest? Dat zou tot 17u duren. Maar het werd euh… ietsje later…
Onder de appelboom 