Al sinds de begindagen van deze blog verkondig ik jaarlijkse ferm en standvastig dat ik na half augustus geen poot meer uitsteek in de tuin. Planten, bomen, bloemen en onkruid mogen dan helemaal doen wat ze willen: expanderen, omvallen, verkleuren, verwelken, prachtig staan wezen of verpieterd de winter afwachten; alles is goed. Rozenbottels, zaadpluimen en grondbedekkend blad zijn dan ook precies wat de natuur nodig heeft. Je moet een tuin de winter niet insturen zonder kleren aan. Daar heeft de natuur niets aan, en vogels en dieren nog veel minder.
But all things come to an end: op een druilerige ochtend begin vorige week besloot ik dat ik nog geen zin had in herfst, wintertooi en rustperiode. Ik ging buiten en zei tegen mijn bloemen: ‘Sorry. ‘ Ja: ‘Sorry. Want jullie, uitgebloeide rozen, jullie zullen nog geen rozenbottels maken. Mooi verkleurend blad van de Persicaria: je bent te vroeg. Zaadpluimen van de eupatorium: ik heb er geen zin in. Uitgebloeide margrieten: jullie zullen geen sneeuw op jullie bloemen vergaren dit jaar. En onkruid: eruit ga je!’
En dus knipte en snoeide en trok ik wild in het rond tot ik vier kruiwagens vol herfstkledij in de kar kon kieperen (ik heb afgeleerd om zaadvormend onkruid op onze composthoop te storten). Ik verplaatste hier en daar een plant en droomde al van nieuwe tuinideeën maar daarmee zou ik eens moeten stoppen en keek zelfs tevreden in het rond. Want uiteindelijk, als je je op de juiste planten op het terras focust en de rest buiten beeld laat, lijkt het net zomer.
Met een beetje fantasie is de sierappel precies een kersenboom in volle glorie.
Wie de juiste bloemen plukt, maakt bijna een voorjaarsboeket.
Zelfs het tafeltje van de kinderen wordt plots terug gebruikt alsof het lente is.
Een tevreden madammeke dus, dat ondertussen wel ziet dat de herfst desondanks niet tegen te houden is en overal zichtbaar wordt, zeker ’s avonds.
Om er dan toch maar het uiterste uit te halen, zijn we helemaal in zoveel-mogelijk-buitenlucht gedoken. Omdat het ’s avonds toch al snel vochtig is, ruil ik heel wat avonden het fornuis voor de bbq. De echte bbq, dat is niet zo mijn ding. Het vlees uiteraard al niet, maar al die soorten rauwe groenten van een klassieke bbq zijn ook maar saai. Dus kregen vrienden (die misschien – sorry! – wel liever een gewone bbq hadden gehad) rode biet, koolrabi en gratinaardappeltjes bij het veggievlees. Gisteren aten we quornworstjes op de bbq en daarbij warme champignons met lookboter (hoe maken jullie dat klaar op de bbq zonder aluminium?) en een slaatje. Eergisteren was het nog tomaat -mozarella, komkommer en hamburger (van de vegetarische slager) met hamburgerbroodjes op de rooster. Het hangt er maar vanaf wat nog uit de moestuin komt geslopen. Maar altijd eindigt het met een vuurtje, en sinds een passage in de Steenbergse Bossen van onze mannen ten huize ook met gepofte kastanjes (ook hier nog op zoek naar de meest praktische en aluminiumvrije methode).
En dat brengt mij naadloos bij de vraag: hoe doen jullie dat met vuurtjes in de herfst? Geïnvesteerd in een (o zo mooie maar toch dure) vuurschaal? En kan je ook bakken op die vuurschaal? Of een vuurkorf? (en ja, we hebben een vuurput, maar die is wegens ver weg in de tuin minder geschikt voor herfstdagen of korte avonden na school). Of blijf je gewoon binnen 😉
“… en droomde al van nieuwe tuinideeën …” 🙂 het blijft een verslaving, aandoening, afwijking … ja toch – dat tuinieren? En heel schattig ook – hoe jij tegen je planten praat 😉
Ik praat er echt niet altijd schattig tegen hoor. Vraag het maar aan het zevenblad 😉
Hier gaat alles in de “barbewok”. Niks zo handig, zeg ik u. Vegetarisch of niet vegetarisch: dat ding slikt werkelijk alles.
Als je voor de echte BBQ gaat én vegetarisch wilt eten, dan kan ik je van harte zoete maïskolven aanbevelen. Voor zoiets mag eenieder me te allen tijde wakker maken.
En, o ja: nu binnenblijven? Ik ben toch niet gek! 😉
O juist, die was ik even vergeten. Ja, ziet er goed uit!
Iets met een pan en een deksel en kruisjes snijden in de kastanjes, geloof ik. Maar ik weet niet of pannen openvuurbestendig zijn?
Grappig hoeveel mensen er kastanjes rapen in het park, maar het zijn er dan ook miljoenen dit jaar.
Volgens mij blijven er evenveel overal in keukens en bergingen liggen 😉
Haha, jep. Al las ik dat ze een paar dagen mogen hebben voor je ze opeet, zodat de zetmelen zich omzetten in suikers en je dus een zoeter resultaat krijgt 🙂
Geen BBQ hier.
Volgend week-end heel wat plannen, onder meer 6 nieuwe struikjes gekocht 😉
Leuk boeket, en ook de foto’s van de tuin zien er leuk uit (en nu gaat madammeke reageren door te zeggen dat ze de juiste hoek heeft gekozen voor die foto’s)
Ikke? Zounietdurven 😉
Ik zat ook te glimlachen bij dit logje… Veggiereceptjes om buiten te maken op een vuurtje, graag meer van dat 🙂 Ik kocht daartoe eens deze Dutch Oven in gietijzer met pootjes, die kan je dus op een kampvuurtje of gloeiende kolen zetten. Je kan er ook brandende blokken bovenop leggen voor het oveneffect. Ik zeg er direct bij dat ik `m helaas nog niet getest heb en dat de afmetingen op de foto wat bedrieglijk zijn (ik dacht dat ik voor een leger ging kunnen koken met die pot), en misschien zijn er elders nog betere verkrijgbaar: https://www.urbansandindians.com/item/307880-dutch-oven#prettyPhoto
En als je wat doorscrollt op deze website vind je hoe je zelf een rocket stove kan maken uit een heel groot blik (staat op mijn to do-lijst) ! http://www.houdbaar.be/ (of misschien kende je het al)
Het zal u geheel niet verbazen dat champignons met lookboter een absolute no-go zijn op het eigenwijze erf, laat staan op mijn barbecue! Het gedacht!
Maar wat voor dwalende zielen misschien kan dienen is zo’n visbakmandje. Ge kunt daar van alles in kwijt en als’t een beetje fijnmazig is dondert er niks uit.
https://www.google.be/search?q=vismand+barbecue
Ewel Bart, al was het maar omdat ik dan bij elke champignon aan jou kan denken, zou ik mij al zo’n visbakmandje-maar-‘t-is-eigenlijk-voor-de-champignons-ding aanschaffen! Of wou je mij vooral herinneren aan die eerste keer dat je bij ons kwam en ik toen (ook al!) een slaatje met champignons aan je voorschotelde? Geloof mij, ik ben het nog steeds NIET vergeten…
Die herinnering is bij mij dan blijkbaar weer compleet naar de afdeling ‘onherstelbaar trauma’ van mijn onderbewustzijn verbannen, want ik herinner mij daar eerlijk waar *niks* meer van!
Ik steek liever mijn stoof aan met deze herfstige dagen., 🙂