De kinderen hadden het koud. Ik wou de haard namelijk niet aansteken uit angst dat Schouwvliegje zou passeren. Wat ze waarschijnlijk niet doet, want ook op het platteland is natuurlijk fijn stof. En onze bossen zijn niet groot genoeg om te kappen. Maar goed, nu we toch al van die onverlaten zijn die niet in de stad wonen, en een vrijstaand huis hebben enzo, zou de haard aanmaken echt wel een brug te ver zijn; voor je het weet staat de wijkagent aan de deur, als die tenminste onderweg al niet door gebrek aan zuurstof omgekomen is.
Gelukkig dreigen nog meer gevaren op het platteland: massale sterfte in plaatselijke vijvers bijvoorbeeld. Methaangassen, meneer en mevrouw, die zomaar een volledig poelbestand naar de filistijnen kunnen helpen! Dus zei ik tegen de kinderen: ‘Ik weet iets om terug warm te krijgen: we gaan het ijs van de vijver stuk hakken! Zet jullie gasmaskertjes maar op en trek je beschermkledij aan, want we gaan De Natuur in!’ Onze kinderen groeien op in de gevarenzone van het platteland, en kennen de trucs om zich toch enigszins veilig in eigen tuin te begeven wel. Gelukkig was het het seizoen van de knotapen niet, anders hadden we ook nog helmen moeten dragen.
Goed, wij naar de vijver…
Net voor de vorst had ik kikkertjes gezocht, maar nog niet gevonden. wellicht moest voor hen dus nog niet meteen veel ijs weggehaald worden. Maar onze eendjes en ganzen, die kunnen wel een zwemplekje gebruiken. Ze slagen er elk jaar wel in om zelf één klein plekje ijsvrij te houden.
Maar de vijver beschermt onze diertjes tegen de vos, dus het is belangrijk dat ze er allemaal in kunnen. Daarom begonnen we met een stevige stok op het ijs te kloppen. Dat viel nog tegen.
Extra materiaal werd uit de schuur gehaald, en al gauw beleefden de broertjes de tijd van hun leven. 
Hoewel het losbreken van stukken ijs moeilijk was, is het al bij al toch nog niet zo dik. Een centimeter of drie, maar niet meer.
Een voorzichtig balanceren leerde al snel dat het ijs inderdaad nog niet honderd procent schaatsklaar is (de gevaren dreigen overal :-)). En bovendien, ons doel is om de eendjes meer zwemmogelijkheid te geven, niet om zelf over het ijs te glijden. En dat vrijmaken van ijs was na een kwartiertje toch al heel wat beter.
Ondertussen blijft het natuurlijk vriezen. Water dat normaal de vijver instroomt, bevriest ter plekke.
En ook opspattend water na de heldendaden van de zonen, vriest gewoon terug vast in ijspegels.
Maar dat is niet erg. Nu hebben ze een excuus om elk avond huiswerk uit te stellen en eerst ijs te hakken. En ze krijgen warm, ook belangrijk, zo zonder brandende houtkachel 🙂
Onder de appelboom 
Zalig, arbeid maakt warm :-). (En waar was de dochter? 😉
Had die avond geen zin, maar een andere avond wel 🙂
Wat heb je dat weer heerlijk geschreven, alsof ik er zelf bij was.
🙂
Hopelijk huizen er geen vissen in je vijver. Harde klappen op het ijs worden submers x maal versterkt en worden die dieren meestal fataal. (Zwemblaas knapt.)
Neen, geen vissen bij ons, enkel eenden en kikkers (in de mate dat de eerste van de tweede afblijven 🙂 )
stelletjes hooligans aan ’t werk 😉
I love hooligans 😉
Eigen hooligans schone hooligans 😀
Draagt al die vrijkomende methaan niet bij aan de mondiale broeikasgasproblematiek, zo raag ik mij dan af. Dient dat gas niet van onder het ijs afgevoerd te worden richting broeikas om daar de prille zaailingen biogasgewijs te verwarmen? Maar nu moet u mij even excuseren, er dient hoogdringend nog wat fijnstof bijgegooid te worden op mijn smeulend houtstoofvuurtje.
v vergeten in de tweede zin, toemetoch. Komt door de dikke dieseldampen van mijn stroomgenerator nu mijn zonnepanelen niet genoeg produceren ongetwijfeld.
Ja, dat was wellicht beter geweest, maar met al die rook om mijn hoofd van die industriële boeren-met-kachels op het platteland kon ik niet meer nadenken. Je tikfout had ik ook niet gezien trouwens, in de walm van stookolie waar ik nu zit met mijn niet compleet dichtgeïsoleerd huis. Sterkte met je fijn stof en dieseldampen trouwens, ik leef erg met je mee. Zelfhulpgroepje oprichten?
🙂 Nu weet ik wat ik met die knotapen-houtstapel ga doen. Lekker laten drogen en er volgend jaar Schouwvliegjes mee sarren 🙂
Doen!