Het gezin onderdeappelboom bestaat uit 5 personen: een papa, een mama,twee vierjarigen en een baby.
Was ik een psycholoog, dan trok ik toch positieve conclusies uit het feit dat de twee oudste kindertjes zo harmonieus tussen papa en mama in staan. Dat de baby nog onder de arm van mama bungelt, is alleen maar normaal. Zo’n driemaandertje lijkt in de ogen van de oudste kleuters immers nog helemaal aan haar toe te behoren. Maar voor de rest: een gezellig troepje, en meteen ook iets wat we hoog in het vaandel dragen: gezinswarmte. Maar we zijn ook maar mensen, dus het lukt natuurlijk even vaak wel als niet.
Gelukkig hebben we allemaal ook heel veel vingers, want met onze twee handen kwamen we nooit toe om alles te doen wat we graag doen. De ouders onderdeappelboom koken en bakken, bespelen samen minstens 4 muziekinstrumenten, verslinden boeken, en houden van sporten allerlei. En bovenal is er natuurlijk onze tuin, dat ecologisch paradijsje, die volgens dochter onderdeappelboom op de achterkant van het vorige blad moest worden getekend ( “Ah ja, want ik moet toch tekenen wie wij zijn?”)
We wonen onder een stralend blauwe hemel, met af en toe een grijzig-witte wolk. De zon schijnt altijd, en lacht ons zelfs vaak toe. We hebben mooi groen gras, en daarnaast een rood omheinde groentetuin. Daarin kweken we vanalles, maar de dochter onthoudt vooral de bessenstruiken (geel, rechts), de slaatjes (geel, links) en de aardbeien (al het andere rood).
De vogels vliegen altijd aan de rechterkant van het blad, en dat is niet eens zo gek, want we wonen onder een trekroute van vogels en zien bijvoorbeeld de vriesganzen inderdaad altijd rechts van ons huis naar het Zuiden trekken.
In de tuin staan ook bomen. De bruinige is een appelboom (ahja!) en de andere een kersenboom. We plannen gelukkig nog veel meer fruitbomen, en we hebben ook nog heel wat andere, niet-vruchtdragende bomen, maar die heeft de dochter blijkbaar nog niet in haar geest opgenomen. Waar ze wel aandacht voor heeft, is de vijver (roos) en het speelgoed dat ze ter beschikking krijgen buiten: 2 blauwe schommels en een gele glijbaan, inclusief lange trap en twee handvatjes.
We gaan niet alleen naar buiten, we wonen ook.
Ons huis heeft twee deuren, en ernaast hangt altijd was aan de rode waslijn te wapperen. Hier lacht de zon ons zelfs toe! (“Maar mama, in het echt heeft de zon toch eigenlijk geen straaltjes hé?”).
Onderdeappelboom is liefhebber van tuin en natuur, grote enthousiasteling in aanplanting en onderhoud, maar absolute beginner in kennis en wetenschap. De hele familie geniet mateloos van het buitenleven, maar houdt verder wel van een beetje privé. Sorry, geen namen dus, geen leuke kinderfoto’s, geen huwelijksverjaardagen of foto’s van het huis.
Voor wie een onweerstaanbare drang voelt mij buiten deze blog een bericht te sturen of voor al wie mij een wereldreis cadeau wil doen: blogonderdeappelboom@gmail.com.
De foto’s in de header heb ik schaamteloos gepikt van de website van The Orchard . Ik heb een poging ondernomen om te vragen of ik deze foto’s kan gebruiken, maar tot nog toe geen antwoord gekregen. Ik gebruik ze dus maar tot onze eigen appelbomen groot genoeg zijn om er leuke foto’s van te maken. Al wie ooit in de buurt van Cambridge is móet trouwens eens langsgaan in deze boomgaard: heerlijk lui liggen onder de bomen, lekker Engels gebak, scones en high tea, en daar bovenop de prachtige nalatenschap van Virginia Woolf, Rupert Brooke, enz. Een aanrader!
Grappig, het is pas sinds onze appelboom voor het eerst ook in bloei staat dat het me opvalt dat die eerste foto gewoon een appelboom in bloei is…
we moeten nog veel leren madam…
Maar jullie appelboom bloeit tenminste al, meneer…
Hij staat er dan ook al drie jaar mevrouw, net zoals de perenboom, die ook voor het eerst bloeit.
Zo gaat dan nu éénmaal met bomen
geduld is één skoone deugd.
nu bloeit hij. nu alleen nog een jaar of vijf wachten tot er voldoende aan hangt voor een halve portie appelmoes
Oh, maar die eerste appel, in vier stukken gesneden voor elk deel van het gezin, zal zeker voor eeuwig en altijd de lekkerste zijn.
Onderdeappelboom wat ziet het er bij jullie smakelijk uit, mijn complimenten 🙂
En ik ben geen klein beetje jaloers op het formaat van die aardbeien!
Hihihi weeral leuk gedaan!
Prachtig, dochter heeft evenveel talent als haar mama 🙂
Er staat hier een Wilde appel in pot, die graag uitgeplant zou worden in een ekologische tuin, als bestuiver voor alle gekweekte appels in de buurt 🙂
@biodiverse: een échte Wilde Appel??? Hoe ben je daar aan gekomen???
Buikberg: dat van die mama zou ik niet durven zeggen, maar de dochter heeft aanleg, naar het schijnt…
Biodiverse: mooi! En wat houd je tegen om die appel nu onmiddellijk in je eigen tuin uit te planten? Het is het ideale seizoen!
Vreemd hoe je in de tekening van het gezinnetje direct ziet wie de vader en wie de moeder is – hoewel de verschillen minimaal zijn (op een vreemdsoortig okselgezwel na), zelfs het coiffuur is quasi gelijk ;o))
Willem: meestal krijgt de mama nog een ketting en oorringen van haar, en krijgt de papa maar weinig haartjes, maar hier dus niet. En desondanks zie je inderdaad ‘een vrouwtje’ en ‘een mannetje’; ik heb me er ook al over verbaasd.
Ik heb je genomineerd voor de liebsteraward! Veel succes ermee!
http://altijdplaatsaantafel.wordpress.com/2013/11/16/trots/
Toevallig op jullie website gekomen… Prachtig en… proficiat!
Let wel op met ruwbouwstenen!! Werden volgestopt met afval en zware metalen. Vandaar dat ze stinken als ze openbreken.