Des morgens

Ik moet u als tuinliefhebber niet vertellen dat de herfst eigenlijk al begonnen is. Dat had u namelijk zelf al lang gezien. En dat heeft niet zozeer met de regen te maken (al draagt die bij tot de troosteloosheid van uitgebloeide bloemen), maar alles met het licht. Dit jaar begon de herfst zelfs al op 27 augustus. Plots zag ik het: die lange schaduwen. Dat meer gelige licht, ook tijdens de dag. De bloemen die zachtjes neerzijgen over sinds lang bedauwd gras en de talrijke pluizige aren die zo langzamerhand meer pulp dan uitbloeisel zijn. En die met geen mogelijkheid meer mooi te noemen zijn.
U vindt allicht dat ik overdrijf. De echtgenoot vindt dat althans, en hij heeft gelijk. Laten we de zon maar rekken zo lang als het kan. Anderzijds geeft de zoon mij wel gelijk. Van de ene dag op de andere vond ik hem met een pyjama met lange mouwen in bed, gordijnen dicht, en diep onder zijn lakens in een boek verdiept. ” ’t Is plots zo knus binnen”, zei hij. “Ik hoop dat het snel sneeuwt.” …
Wel, dat laatste is misschien wat teveel van het goede, maar dat het licht veranderd is, kan je vooral ’s morgens goed zien. Dan baadt het grootste deel van onze tuin al in complete schaduw.

//embedr.flickr.com/assets/client-code.js

Omdat ik eigenlijk nog niet zoveel zin heb in schimmelige borders, ging ik rigoureus met de snoeischaar door de bloemen. Eupatorium, lithrum, lupines, enz. werden zonder pardon diep tegen de grond afgeknipt zodat sedum en rudbeckia wat meer licht kregen. Het resultaat is toch een iets aangenamere border. Vind ik althans 🙂

//embedr.flickr.com/assets/client-code.js

//embedr.flickr.com/assets/client-code.js

Al zijn er natuurlijk altijd stukken border waar niets aan te doen valt 🙂

//embedr.flickr.com/assets/client-code.js

Read Full Post »

Bloemen en borders

Jullie wilden blijkbaar bordertjes zien. Welnu, hier zijn de bordertjes.

Hierboven het binnentuintje, hieronder een witte Iris die ik twee jaar geleden plantte, elk jaar blad maakte, maar nu pas voor het eerst bloeit.

Zicht op border en achterliggende moestuin.Zoals je ziet zijn er heel veel planten die nog moeten beginnen bloeien. De eerste klaprozen (die altijd spontaan komen aanzetten en die ik bij het wieden zo veel mogelijk ontzie) bloeien ondertussen, sinds het nemen van onderstaande foto, maar verder zal het toch wachten zijn tot midden juni voor meer kleur. En daar zit het koude voorjaar voor heel wat tussen.

Terug naar het binnentuintje…

En terug naar de border bij de moestuin blijkbaar (je moet maar denken dat je stappenteller opstaat 😉 )

De onlangs uitgebreide border, die na mijn noeste voorjaarswerk een pak mooier is dan vorig jaar, zelfs ondanks het feit dat de lupinen het laten afweten (weinig uitgezaaid, en veel slakkenvraat).

Het nieuwe stukje border zaaide ik in met een akkerbloemenmengsel. Ondertussen leerde ik dat een kennis-collega ook imker is, en leerde ik van hem deze bijenbloemenmengsels kennen. Op mijn mededeling dat daar voor 10 euro toch wel veel graszaden zouden bijzitten kreeg ik een dusdanig misprijzende blik dat ik u zou aanraden de vraag niet meer te herhalen. Puur bloemetjes dus. Zonder twijfel. En helaas was ik er te laat voor, maar volgend jaar probeer ik het zeker.

Rosea Sophie’s Perpetual.

(met een schijnpapaver op de voorgrond, die ook al spontaan is komen aanzetten)

Nog meer rozen, afschuwelijk overbelicht…

En nog maar eens het binnentuintje, met blik op het terras…

En blik op het kruidenbordertje naast het terras…
DDe a
De andere kant van het terras…

Nog eens een andere invalshoek…

En ook maar even tonen dat de blauweregen terug rechtop staat, zij het enigszins gehavend, net zoals de planten die eronder zaten. Maar erg is dat niet, want zegt nu zelf: vraagt dat niet om een bankje onder de pergola en een paadje ernaar toe?

Zo, nu zag u de bordertjes. Maak u geen illusie: dit is een ministreepje bloei in een tuin die voor een groot gedeelte nog uit gras (en zevenblad) bestaat. Maar goed, toch veel bloemetjes. Spoikie hoopt dat u er nu genoeg van heeft en dat ze nu weer aandacht van mij krijgt 🙂

wcv

Read Full Post »

Hoe dat soms gaat

Hoewel ik collega’s heb, zijn het niet mijn directe medewerkers voor mijn job. Dat zijn eerder externen. Sommige van deze externen zie ik weinig, anderen vaak. We bereiden samen vergaderingen voor, stellen agenda’s op, mailen mailen mailen, en eten occasioneel eens een broodje samen ’s middags. Na meer dan een jaar samenwerken zei één van hen plots ‘tuin’. Ik zei toen ook ‘tuin’. ‘Bijvriendelijke tuin’, voegde hij toe. ‘Natuurlijke tuin,’ zei ik daarop. En toen werkten we weer.

Maar met het mooie weer werden de mails al eens wat trager beantwoord. ‘Wieden’, was ons beider excuus. ‘En’, zo zei de ander: ‘Phlomis verplanten.’ ‘Hola’, zei ik toen. ‘Phlomis? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Schande!’. Maar dat vond de ander geen probleem. Hij zou wel eens uitlopertje voor me uitdoen en eens meebrengen naar een vergadering. ‘Dat gaat nog een hele ruilhandel worden’, zei ik. ‘Ik zou niet weten waarom’, zei hij.

Daarmee dat ik gisteren, luttele weken na die Phlomis, met mijn wagen één van Vlaanderens universiteitsgebouwen binnenreed met in mijn koffer:

– witte knoop

– scharnierbloem

– Acanthus

– akelei

– daslook

– duizendschoon

– bosandoorn

– helleborus

– lythrum

– valeriaan

– valse (rode) valeriaan

 

En ik reed terug buiten met in mijn koffer:

– phlomis

– koeienoog

– pluimpapaver

– gele wederik

– kaukasische smeerwortel

– 2 bijzondere soorten persicaria

– kamperfoelie

– 2 tuingeraniums

 

Of toch zo ongeveer, want ik moet alles nog eens rustig bekijken, de specifieke soorten opzoeken, en correct uitplanten in zon, schaduw of bosrand. Ondertussen slaan we ons allebei al voor het hoofd omdat we vinden dat we een aantal andere planten ook best hadden kunnen scheuren, halveren, zaailingen van nemen, en ruilen.  Dus het zou me niet verbazen als we deze ruilhandel in de toekomst nog eens herhalen :-).

Meneer onderdappelboom zag het allemaal zwijgend aan, zei bij het zien van de ‘oogst’ gisteren alleen ‘tof’, nam het afplagding, en ging terstond de tuin in. 🙂

PS Over oogst gesproken: komt bij jullie ook niets, maar dan ook helemaal niets van groenten boven buiten? (binnen wel, in mijn kweekkotje, maar buiten werkelijk niets).

(foto’s volgen nog wel eens. ik blog al; dat is al iets 🙂 )

Read Full Post »

’t Is toch goed zoals het is, of niet soms

Verrassend, wat zo’n kleine moestuin allemaal voortbrengt

Ik moet eens de totale oppervlakte gaan berekenen, en zo goed mogelijk bijhouden wat er allemaal uitkomt; zodat andere moestuinierders ook een idee krijgen. Ik heb in elk geval het gevoel: veel meer dan dezelfde oppervlakte NIET in bakken. En daar moet ik eens over gaan nadenken, hoe dat zo komt 🙂

Over de bessen hebben we evenmin te klagen. Na de frambozenstroom zitten we nu in de zwarte- en jostabessenberg, en gaan we langzamerhand over naar de trosbessenregen. En zelfs de eerste blauwbessen zijn klaar.

En ik weet dat bovenstaande foto niet zonnig is, maar ik vind hem mooi. Niet omwille van techniek, maar door het licht. Ik vind hem een beetje Vermeer, een beetje Van Dijck, een beetje schilders van toen, en de bessen en kleuren doen mij denken aan 17de eeuwse jurken. En ik ben gek op oude jurken 🙂

 

Over de borders wil ik eigenlijk ook niet klagen.

Al zullen het nu ons huisruilers zijn die er verder van genieten. Enfin, ik hoop dat ze ervan zullen genieten. Ze leken alvast erg blij om fruit en groenten te kunnen oogsten. We duimen. en we zingen: ‘Of had u nog iets anders soms gewenst?’

Read Full Post »

Middagbloempjes

Voormiddag

Middag

Namiddag

Mijn ouders hadden deze bloempjes in een bak in het verdiept terras toen ik een kind was. Enkele jaren maar. En ik was razend toen ze weggingen, omdat mijn mama wel eens wat anders wou. Bijkbaar waren dat mijn absolute lievelingsbloemen. En afgelopen voorjaar zag ik een zakje zaad bij de aveve, en besloot ik prompt ze te zaaien. Dat is blijkbaar wel gelukt, en nu staar ik samen met de kinderen gefacineerd naar hun biologische klok. Licht bewolkt of zonnig: alleen rond de middag gaan de bloemetjes open. Ondertussen leerde ik dat ze ook eetbaar zijn, en dat sommigen ze ‘ijsbloemen’ noemen. Kijk daarvoor maar eens naar deze foto (met warempel bewust schijnbaar foute focus!)

En of ik ze nog mooi vind? Geen idee; daarvoor zitten ze teveel vol nostalgie.  Maar als het enigszins kan, neem ik er zaad van, en zaai ik ze vanaf nu elk jaar!

Read Full Post »

Van niet naar wel ecologisch

Dit, mijn beste:

Dit zijn wortels van zevenblad. Ik heb er vandaag 3 kruiwagens vol van verwijderd. Inclusief de groene blaadjes, dat geef ik toe. Maar toch 3 kruiwagens. Als je ’t naast mekaar zou leggen: wellicht 1000 lopende meter zevenbladwortel. En ik schat dat nog 10 keer zoveel achtergebleven is.

Dat, mijn beste, noem ik een zevenbladprobleem. Niet die paar takjes in een border waar mensen gebruikelijk van in paniek schieten.

Ik wou u dit even tonen, omdat het hopelijk staaft waarom ik bij de Fruitberg toegaf dat wij – alle ecologische interesse ten spijt – toch een spuitbusje hebben. De reden is simpel: anders gaat dat zevenblad nooit van zijn leven weg. We erfden zo’n 1000 m² zevenblad van de vorige eigenaren. Het grootste deel, dicht bij de vijver, wordt minstens 3 keer per jaar met de zeis lamgelegd. En dat verdwijnt ondertussen zienderogen. Een ander deel groeit tussen de bessenstruiken en woelen we uit met onze handen, zoals bovenstaande foto getuigt. En een laatste deel groeit op plekken waar we moeilijk aankunnen, of die altijd terug uitbreiden naar plekken die we net het jaar ervoor eindelijk zevenbladvrij gekregen hadden. En dan durven we, heel lokaal, wel eens een niet-ecologisch spuitmiddel hanteren. Ik kan mij daar slecht over voelen, jawel, maar ik vraag mij dan ook af: is het dan zoveel beter om het zevenblad alles te laten overwoekeren? Dit is duidelijk een tijdelijk middel. Een onecologisch pad naar een ecologische tuin. Want verder – woord van eer – wordt nergens gesproeid. Niet tegen bladluizen, niet tegen klaver, enz.

Maar goed, vandaag gebeurde het dus wel ecologisch. En nu zie je tenminste weer schors tussen de bessenstruiken, en een soort van paadjes.

Bovendien kunnen de bessen nu ook probleemloos worden geplukt.

 

En dan is er uiteraard de mini-moestuin

Waarvan de oogst lang zo mini niet blijkt

 

En jullie wilden ook nog wat bloemetjes zien?

Ik koos uiteraard de meest gunstige hoek 🙂

En een overbelicht detail (maar ik zie zo graag ranonkeltjes)

En zo nog het één en ander

 

Zeg nu niet dat ik niet meer over de tuin schrijf. En de volgende keer dan maar weer over huisruil? 😉

 

 

 

 

 

Read Full Post »

Picknick

Omdat jullie toch ook een beetje ademruimte moeten krijgen tussen de communieverhalen door: zondag gingen we picknicken!

We vulden een rugzak met broodjes, fruit, een stuk kaas en wat drankjes en gingen met z’n allen door de achterdeur naar buiten.

Al gauw lonkte een gezellig uitziend terrasje

Maar daar verzaakten we heldhaftig aan. Eerst zouden we nog wat wandelen!

Al gauw zagen we enkele beloftevolle borders

Maar ook hier hielden we ons sterk. Verder wandelen was de boodschap!

Na verloop van tijd maakte het landschap ruimte voor meer onverwachte uitzichtjes. We naderden een bessenpark, waar vreemde spinnenwebben hingen, waar aan elk net een etiketje ‘ikea, wassen op 30 graden’ hing.

En nogmaals op luttele afstand verderop vonden we zelfs een vijver, verscholen onder het gele lis

Dat leek al meer op een picknickplaats. Nog even doorzetten, en jawel hoor, wat vonden we daar?

Een heuse echte picknicktafel! Deze werd uiteraard met vreugde begroet, en de picknick smaakte uitstekend.

De terugweg is altijd wat langer dan de heenweg, en deze ging zelfs bergop. We namen dan ook nog even een pauze in een minimoestuintje dat op een zijpaadje lag.

En de kinderen vierden hun vreugde bot op een amateuristisch aardbeienplantageke dat we ontdekten.

De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat we ook verwaarloosde borders vonden. Zevenblad dat de bessenstruiken op het oog heeft. Netels. Distels. Enfin, heel veel werk in feite nog. Maar wij zeggen daar niets van. De eigenaren, denken wij dan, zijn misschien wel mensen zoals wij, met goede bedoelingen, en veel falen in praktijk. En af en toe vinden wij dat zo erg niet.

Read Full Post »

Bezig

En weeral is het best wel lang geleden sinds mijn laatste blogpost. Massa’s foto’s genomen nochtans, van heerlijk ontluikend moes in de moestuin. Maar het is weer eens druk, in eigen huis dan nog. Want ik moet zo vanalles maken…

En vanalles uitproberen…

Daarmee dat  het het onkruid mij hier en daar een ietsiepietsie boven het hoofd is gegroeid…

Gelukkig zijn er ook betere stukken…

En bloeit er eigenlijk overal allerlei moois in struik en weiland…

En er is nakend fruit

Al redelijk wat nakend fruit…

 

Soms zelfs verbluffend veel fruit…

En soms ook maar eentje…

Maar het was de eerste uit eigen tuin! En we sneden hem netjes in vier: een stukje voor elk kindje, en één stukje gedeeld door meneer en mevrouw onderdeappelboom. En zelfs dat miniblokje aardbei smaakte heerlijk zoet! Nu hopen dat de eekhoorn onze aardbeien minder graag lust dan onze komkommerplantjes…

Read Full Post »

Fan van het afplagding

‘Donderdag neem je best een snipperdag’, zei Frank vorige week, ‘want het wordt wel 18°C en vanaf vrijdag wordt het nat en koud.’

Ik doe altijd braaf wat Frank zegt. En was thuis op een heerlijk mooie dag (los van de wind dan, maar dat gaf niet). Die vrije dag kwam bovendien zeer goed uit, want op woensdag brachten mijn ouders mij een bezoekje. Zij zijn ondertussen op een leeftijd dat ze beginnen denken aan het afbouwen van borders. En dat resulteerde in de volgende gift:

Ik kon er een compleet verwilderd stukje mee heraanleggen (waar meteen ook wat nieuwe teelaarde mee de grond inging, want de stenige zandgrond (een rest van de verbouwingen) daar was één van de oorzaken van de verwildering (de andere oorzaak is uiteraard ondergetekende).

Voor de rest van de planten moest ruimte worden bijgemaakt. Dat plannetje rijpte al langer. We hebben in onze tuin heel veel in de lengterichting aangeplant, om het uitzicht niet in de weg te zitten. Maar dat maakt dat de tuin ook heel open is. Vorig jaar ging ik met mijn border al een klein metertje roekeloos de breedte in (remember meneer onderdeappelboom en zijn out-of-the-border-thinking). Dit keer besloot ik alles nog een meter (rondomrond) te vergroten. Wat meer struiken, wat hoge planten, en in het algemeen een dwarsborder in de tuin, om een meer warm, omsloten gevoel te geven als we vanuit het huis de tuin in kijken.

Maar afplaggen, dat is een karwei. Vind ik toch, met mijn ongetwijfeld ondermaatse armspieren. Meneer onderdeappelboom deed mij daarom iets cadeau. Een afplagding, zeg maar, dat goed paste bij mijn eerder al gekochte properemensending.

Ik begon heel ijverig met het properemensending. Daarmee stak ik lange lijnen uit, evenwijdig met elkaar.

Daarna nam ik het afplagding. Plaatste het voor me. Probeerde het als een spade in de grond te krijgen. Tiens, dat ging niet. Andersom. Ook niet. Tiens juist, hoe gebruik je dat eigenlijk? Ik weet nog steeds niet of ik het gebruikte zoals het moet, maar ik kreeg de ingeving het op ‘zeise wijs’ te hanteren. Met zwaaitjes dus, van rechts naar links. En dat werkte wonderwel.

De graspollen rollen er als zoden af, als het ware. Supersimpel. Maar van het resultaat vergat ik helaas een foto te nemen 🙂

Maar er was allerlei ander moois te zien. De eerste clematis van het jaar bijvoorbeeld.

En een bosanemoontje!

’s Middag testte ik mijn tafeltje uit, in goed gezelschap uiteraard…

En van daaruit had ik het prachtigste uitzicht.

Read Full Post »

Op speed

Ik was twee dagen weg voor het werk. Twee dagjes en een overnachting. En in die minimumtijd was de natuur ontploft.

BOEM

Alles wat ik zondag nog fotografeerde als zijnde ‘in knop’, bleek woensdag quasi volledig in bloei te staan.

De paarse krokussen hebben nog nooit zo kort gebloeid. Ze liggen helemaal uitgeput van hun turbobloei plat in het gras. Alleen de gele krokusjes staan er nu nog mooi bij.

De kleine narcissen staan volledig in bloei…

En ook de trompetnarcissen zijn al daar…

Meneer onderdeappelboom was ook op speed. Terwijl ik zondag nog vertrok alsof er opnieuw een verbouwingswerkje aan de gang was…

… had ik bij thuiskomst een volledige aardbeienplantage.

Zal het een goed idee blijken, zo in die stenen? Ja en nee. Het is arbeidsarm, gemakkelijk, en goed om de oogst droog te houden. Vooral het eerste maakt het voor ons de evidente keuze. Aardbeien houden ook niet van droge voeten, dus als het een seizoen vol regen wordt, hebben wij een streepje voor. Maar vanzelfsprekend: als het een droog seizoen wordt, dan hebben wij doordroogde aardbeienplantjes. Wel, we zien wel…

Na de noeste arbeid van mijn echtgenoot, moest ik zelf ook aan de slag natuurlijk. Een koppel op speed, zeg maar 🙂 Maar ik heb meer talent voor het simpele werk: een klimraam voor de erwtjes, insectenhuisjes, het eerste zaaiwerk, enz.

En verder: It is a truth universally acknowledged that a woman in posession of a large garden is in want of a pallet…

Zo op een dag op het werk, toen de server plat viel en ik rondstarend naar al het geflikker en de lampjes in de kelder besefte dat ik begot niet meer wist waarop ik moest drukken om hem te herstarten; toen dus, viel mijn oog op een schoon palletje. Ik zag er meteen een tafeltje in. En nu weet ik ondertussen wel dat mijn dromen op vlak van schrijnwerkerij doorgaans een pak indrukwekkender zijn dan mijn talenten ter zaken, maar met de restjes hout in de garage en een paar vijzen lijkt het al bij al toch op een tafeltje. Goed genoeg voor de moestuin in elk geval.

Moestuin Wim zegt dat je in de moestuin altijd ook plaats moet maken voor een plaatsje om te zitten. En als Wim dat zegt, moet je dat doen. Bij deze is er het pallettentafeltje en een oude stoel. En heel veel worteldoek. Waar nog schors op komt. En waar ik wel erg beschaamd om ben. Maar het is niet anders. Zonder schors eronder krijgen wij dat niet onderhouden…

En in alle drukte vergat ik ook nog dat ergens eind februari er een blogverjaardagje was. En dus nam ik mijn altijd-op-dezelfde-plaats-foto vandaag pas; zo’n twee weken te laat. Toch een heel verschil met vorige edities…

Read Full Post »