Sommige weekends zou je wel willen omarmen. Het voorbije weekend was er zo eentje: aangenaam warm, lekker geurend lentebriesje en enkel op zondagavond wat mini-dropjes regen. Ja, het zonnetje leek soms meer op ‘zie de maan schijnt door de bomen’, maar áls hij dan eens door de wolken heen brak, was het opperbest genieten. En werken geblazen natuurlijk. Hoera!
1) Update van de vijverbeplanting
Het was er nog niet eerder van gekomen te melden wat er bijgeplant is aan de vijver. Dat zijn eupatorium atropurpureum (7 stuks), darmera peltata (5 stuks) en veronicastrum (2 stuks). Dat zijn gecultiveerde cadeautjes van de milde schenkster die ons eerder al planten voor de gemengde haag bezorgde. Eupatorium en veronicastrum worden beiden erg hoog en hun paarsroze pluimen/aren zouden voor wat kleur moeten zorgen op de steile wand van de vijver. Darmera staat aan de waterrand omdat haar dikke (lees: loodzware) wortels de oevers goed vasthouden. Darmera groeit eerst met een roze bloem en krijgt pas na de bloei een blad. Het lijkt nogal op groot hoefblad., maar is het dus niet.
Daarnaast is er ook nog één plantje Phyllostachys nigra geplant. Dit is een bamboe-achtig riet met zwarte stengels. En eigenlijk vind ik dat het niet zou mogen planten, omdat het duidelijk niet inheems is (chinees) en door zijn grote woekergehalte de inheemse planten gaat verdringen. Anderzijds: het is een zaailingetje dat we zelf hebben uitgespit, en dat dus niet door middel van groot vrachtvervoer zeeën heeft vervuild. Bovendien is het bamboe en dus sterk. Als ik nu altijd de uitlopertjes uitspit en er de blaadjes van haal, dan heb ik mijn eigenste zelfgemaakte bamboestokken om kruisbessen en frambozen op te binden. Ecologische voetafdruk = nul. Nee?
Mocht je denken dat ik nu mijn ecologie helemaal overboord heb gegooid: deze planten beslaan misschien 2 procent van de oevers. Voor al de rest van de grond wil ik inheemse planten. Ecoflora, here I come!
2) Bomen
Op zaterdag togen we vol verwachting naar Boomkwekerij De Bock. Fruitbomen kopen! Na zorgvuldig wikken en wegen waren we tot een akkoord van 3 bomen gekomen. Meer exemplaren zou ons uitzicht misschien belemmeren, en een groot deel van de grond is eenvoudigweg te nat. Maar de romance van Sylvia en Jonathan, dat kon nog steeds! Helaas, van zodra de dame van de kwekerij de woorden ‘natte leemgrond’ hoorde, moesten mijn hooggespannen verwachtingen plaatsmaken voor zinsneden als ‘harde soorten’, ‘veilige keuze’ en ‘sterke rassen’. Daar gingen Sylvia en Jonathan, en in hun plaats kwamen Gloster, Reinette de Chênée (voor de appels) en Hedelfinger (voor de kers). Al goed dat de weg naar Mullem onderbroken was, of we waren in Kaffee In De Kroon ons verdriet gaan verdrinken. Verder alle lof voor de hulp van de mensen van De Bock. Zelfs in mijn verroeste wagentje hebben ze nog netjes plastic gelegd ‘om de zetels te beschermen’.De bomen zijn met veel zorg geplant (danku eigenwijze boomplanter voor de goede instucties), de aarde rondom de wortels is goed losgemaakt, maar ik durf er toch niet vanuit gaan dat ze zullen pakken, laat staan dat ze het goed zullen doen, want de grond is toch wel heel erg zwaar.
3) Haag
Ze zouden in tuincentra geen catalogi mogen leggen. En als ze het wel doen, dan zouden ze van die zwarte vierkantjes over namen en kleuren moeten plakken. Foei, zo de mensen verlokken! Geheel tegen mijn vrije wil en bedoeling in stond ik daar plots buiten met nog 4 haagbeuken, 2 meidoorns en een eglantier. Dat komt er dus van hé. Ah, en dan ook die cornus nog. Maar die is geheel vanzelf in de auto gekropen, daar ben ik zeker van.
4) Omheining
Over het plaatsen van omheining hadden we heel wat onheilstijdingen ontvangen, en we verwachtten dan ook niet veel van ons simpele doe-het-zelf-grondboortje. Maar zie: voor we er erg in hadden, stonden al 3 palen recht! Dat was wel geluk hebben, want tijdens het volgende gat ontdekten we al weer dat er in België 50 cm onder het grondoppervlak bakstenen groeien en mochten zo regelmatig eens opnieuw beginnen. En sommige soorten grond (dikke leem, blauwachtige klei, enz.) krijg je dan weer nauwelijks van die grondboor af. Maar toch, met een schone duotaak voor echtgenoot en echtgenote stonden tegen zondagavond 30 paaltjes in de grond. Nog 8 te gaan en dan kan de omheining ertegen.5) Tot slot
Nog eens 40 zaailingen van Helleborus uitgeplant. Als die het allemaal doen, heb ik binnen 3 jaar een winterbloei van jewelste!
(dat veiligheidslint ligt er van toen de plantjes nog maar nauwelijks boven kwamen en moest er voor zorgen dat we er niet per ongeluk met een kruiwagen vol brandhout overheen reden. Een mens vraagt zich af waarom het daar nu eigenlijk nog altijd ligt…)
Onder de appelboom 