Ha, je dacht dat ik bevallingsontboezemingen zou doen hé? Niks daarvan, dat houd ik helemaal voor mezelf (en al wie het wil horen :-)). De vijf wees, dames en heren, zijn de vijf wees van de journalistiek. Te weten: Wie, Wat, Waar, Wanneer en Waarom. En diezelfde 5 wees deinen ondertussen ook door de tuin: wuk, wadde, waarom, wanneer en waarmee?
Het begon zaterdag. Toen hadden we bezoek en maakte ik clafoutis. Wuk? Clafoutis? Ja, maar ik vond hem niet lekker en dus plaats ik het recept hier niet, nè.
Daarna ging mijn bezoek op tuinmissie: schaapjes voeren, eendjes kijken, wat kikkers uit het gras gevist voor de kleine aanwezigen, en dan via de aardbeitjes terug naar het terras. Halverwege de groentetuin zag ik mijn bezoek evenwel diep door de knieën buigen en met gefronste wenkbrauwen in mijn perceel bladgewassen staan kijken. ‘Deze gelige takjes met spitse toppen ken ik toch niet’, zal dat bezoek gedacht hebben. Of ook: ‘waarom zou ze die mislukte dingen hier hebben laten staan?’ Maar mijn bezoek zei niets. Ja, u hoort het, mijn bezoek is vriendelijk en welopgevoed :-). Maar uiteraard waren die stokken niets anders dan opgeschoten en halfkortgewiekte spinazie. En nog diezelfde avond heb ik mijn mouwen opgestroopt en die trieste rijen uit de grond gewipt. Zo: een heel perceeltje dat vrij is om allerlei nieuws te zaaien.
De vraag is nu alleen: Wadde? Wat zou ik nog zaaien? Ik ga zeker nog de knolselder uitplanten die we van buikberg kregen (het wordt nog een hele ruil-expeditie geloof ik :-)) maar zelfs dan heb ik nog plaats over. Warmoes, zou dat nog kunnen? Maar in de tuinwinkels dichtst in de buurt vond ik er geen. Opnieuw spinazie misschien? Ook een nieuw rijtje raketsla, want al kan je dat in theorie blijven plukken, toch vind ik hem niet meer zo pikant als in het begin. O ja, grappige ontdekking: delhaize-raketsla bloeit geel, biologische raketsla bloeit wit 🙂
Het grootste euvel, waar mijn bezoek eveneens tactvol over zweeg, zijn echter mijn tuinbonen. Je vraagt je af Waarom als je deze foto ziet:
Maar je weet het antwoord als je deze ziet:
Nu loop ik al twee weken te twijfelen wat ik ermee zou doen, en deze avond heb ik beslist: Mevrouw het mietje onderdeappelboom walgt ondertussen zo van die luizenboel dat ze niet bereid is ook maar één boon te redden: weg ermee! (alleen de wortels zijn wel blijven staan omwille van de stikstof in de grond waar de kolen volgend seizoen nood zullen aan hebben).
Gelukkig is er ook altijd goed nieuws. Dat kolen groeien als kool bijvoorbeeld:
En dat de erwten binnenkort zullen smaken:
Verder de eerste bloei in de tomaten, de uien die plat beginnen te vallen en hier en daar een aardappelplant waarvan het loof lijkt te verwelken (hoewel het nog niet heeft gebloeid!) Vandaar de vraag: Wanneer zal ik al dit lekkers kunnen oogsten? Ik kijk er naar uit!
Maar de grootste vraag is wel Waarmee? Waarmee krijgen wij het onkruid uit ons gazon? Geloof me op mijn woord: wij kijken niet op een paar vierkante meter boterbloem, weegbree, zuring, hagewinde, enz. Maar een gazon dat voor 70% (als het niet meer is) uit onkruid bestaat, vinden wij toch wel een beetje te veel van het goede. Nu hadden we al zoveel moeite gedaan om een tuinman te vinden die niet persé een golfterrein van ons gazon wou maken, en hebben we nu een natuurlijke glooiing, maar nauwelijks gras. Distels hebben we al uitgestoken (een kruiwagen of vier), maar de rest?
‘Neem bofix’ zegt de tuinman, dat doet enkel het breedbladig onkruid dood. Maar op de verpakking staat behalve de tekening van een armtierig sprietje dode boom met daaronder een op het droge ijlende vis ook nog de tekst ‘ernstig vergiftigend’ en ‘kan permanente schade aanbrengen aan het aquatische milieu’. In de woorden van meneer onderdeappelboom: ‘zeg dan toch gewoon dat het de wereld om zeep helpt’. Nu, wij willen die wereld niet om zeep, maar zo’n zacht gazon om op je rug in te liggen en naar de wolken te kijken, om badminton te spelen, om kleine kindervoetjes op te zien passeren, enz. ja, dat trekt ons toch wel aan. Maar hoe lossen we dat ecologisch op?
Onder de appelboom 
Witbloeiende raketsla is de ‘tuinrucola’, geelbloeiende is de zgn ‘wilde rucola’. En tweede vind ik zelf net een tikkeltje lekkerder, en de eerste mooier van bloem.
Ik zou eens op zoek moeten gaan naar de botanische benamingen, want die ontsnappen me op dit ogenblik volkomen.
Geachte,
graag had ik de woorden ‘tactvol’, ‘beleefd’ en ‘welopgevoed’ in vet of onderstreept zien verschijnen. Dan weten de mensen dat toch ook alweer.
Het bezoek dat diep door de knieën ging heeft meen ik toch even gedacht: trek ik hier nu onkruid uit, of zouden het groeten zijn? 🙂 Het bezoek kent immers niets van bloeidende en lustig groeiende groenten. Ik meen het bezoek nl. ook iets hebben horen zeggen in de trant van “en daar, wortelen”, terwijl het uien bleken te zijn… (al kan ik eigenlijk zelf niet geloven dat het bezoek ZO stom was).
En het gras, ja, daar hebben wij ook last van. laat ons het zo zeggen: er is niet eens gras gezaaid, en toch een groene schijn over het veld. dat is 99% onkruid.
het enige wat ik weet over onkruiden en ‘ecologische’ bestrijding: ‘kattestaarten’ komen er door te weinig kalk. dus als je er kalk over gooit ben je ze kwijt. idem, geloof ik, voor herderstasje.
ik zou zeggen: ‘De ecologische siertuin’ consulteren en je chemie bijspijkeren?
dankzij een subtiel fotootje van annetanne weet ik nu dat het geen kattestaarten zijn, maar wel paardestaarten, of heermoes!
tact in de bloggerswereld dus
Ik herinner me dat mn vader een stuk van zn moestuin liet braak liggen en daar gewoon iedere week met de grasmachine over ging.
De meeste planten zijn daar niet op voorzien en na een tijd zie je het gras echt overheersen op al het “”onkruid””
Gewoon trouw elke week blijven afrijden dus.
Wij hebben nog warmoeszaad met massa’s, denk dat je het nog wel zou kunnen zaaien maar misschien gaat hij wel snel doorschieten… geen idee, de onze komt ook nog maar net piepen. Wij hebben dit weekend de eerste peultjes gesmuld, de erwtjes zullen ook voor volgend weekend zijn :-). Veel succes met de pelouze!
Hoow heeft gelijk: gewoon wekelijks met de grasmaaier er over, en de meeste onkruiden laten het al heel snel afweten en zullen door grasjes, madeliefjes en paardebloemen verdrongen worden. Een paar maand volhouden en je gazon krijgt vorm.
Annetanne: ja, die wilde is toch nog iets kruidiger van smaak. Ze kiemt wel trager en moeilijker vind ik, maar ze schiet wel minder snel op.
Geachte Dieter: ik vond het vooral moedig, hoe je in mijn onoverzichtelijke onkruidberg begon te wieden! Van die uien-wortelen herinner ik me niets. ’t Is te zeggen, ik dacht dat je iets anders zei, maar ik weet niet meer wat…
Hoow en Bart: we kijken nu al 2,5 maand reikhalzend uit naar gazon, maar allé, ik zal nog wat geduldig zijn en maaien, zucht… (toch vreselijk hoe die onkruidbestrijddinges zomaar te grabbel staan in elke denkbare Aveve…)
Buikberg: ik denk dat ik het toch nog probeer. Wortels zouden ook nog lukken, naar het schijnt. Sja, ik kan het toch niet bloot laten hé? Geniet nog van de peultjes en de erwten!
eigenlijk wel opmerkelijk: “Het grootste euvel, waar mijn bezoek eveneens tactvol over zweeg, zijn echter mijn tuinbonen”
het bezoek hoefde helemaal niets te vragen, want kende middels deze digitale snelweg reeds alles van de voorgeschiedenis uwer tuinbonden: slecht rijshout gebruikt, stormpje erdoor etc. etc.
De heg hoefde niet van nabij bekeken, wegens reeds uitvoerig alhier beschreven.
Het vogelnestje op de ladder in de garage werd eenvoudigweg gedertermineerd middels de blog van de bloeiende boerderij etc etc
wat een vrijdagse filosofie vraag oproept: is dit wel gezond?
gelukkig viel er nog genoeg anders te vertellen, dat buiten de rijkweidte deze blog valt
Hm, het waren de peultjes die ineengezakt zijn; en de tuinbonen die onder de luizen zitten. Je moet de ene mislukking niet met de andere verwarren natuurlijk 🙂 Maar ik ben wel blij met al wat je onthouden hebt uiteraard. Misschien moet ik, om mijn bezoekerspotentieel te verhogen, een wedstrijdje wie-weet-het-meest-van-mijn-blog organiseren…
Nee, ik geef het toe, het was allemaal misplaatste tact 🙂
Maar ik heb dan ook geen recht van spreken: ik heb hier alleen twee tomatatenplantjes staan. En dankzij jouw blog over bloeiende tomaten en mijn gesakker dat ze wellicht naar de knoppen waren vanavond bij onderzoek diverse groeiende tomaten gevonden
[…] Bart maakt het van brandnetels, en Onderdeappelboom had het wel kunnen gebruiken voor haar tuinbonen die onder de luis zaten! […]