Hoewel we tijdens onze reis meer geld hebben opgedaan dan de bedoeling was, konden we daar bij thuiskomst niet al te veel van merken op onze bankrekening. De reden daarvoor: het kindergeld was gestort.
Het is nu niet dat je daar de hele opvoeding van je kind mee kan betalen (na twee paar nieuwe winterschoenen was het al bijna op), maar het is toch een leuke opsteker waardoor er weer heel wat extraatjes vanaf kunnen. Maar de staat betaalt dat natuurlijk niet zomaar. Het is omdat zij vindt dat kinderen krijgen positief is, dat ze het subidieert. Om dezelfde redenen subsidieert ze alle maatregelen die de combinatie gezin-werk makkelijker maken (ouderschapsverlof, borstvoedingsverlof, tijdskrediet, enz.). Met andere woorden: de staat is blijkbaar serieus gediend bij onze procreatieve bezigheden. Dan moest ik toch eens opzoeken waarom dat wel zo is.
Een paar Europese en Belgische rapporten later zijn dit de conclusies: het geboortecijfer van West-Europa staat momenteel op 1.5. Naar schatting zal dat tegen 2030 oplopen naar 1.6 of maximum 1.7. Met andere woorden: we bollen er met z’n allen op achteruit; de bevolking neemt stelselmatig af. En waar ik nu dacht dat dat fantastisch positief was in termen van de belasting van de planeet, ecologische voetafdrukken, enz. blijkt dat helemaal niet goed te zijn: met de kleine schare kinderen die nu op de planeet wordt gezet, krijgen we de vergrijzing namelijk niet betaald. De ziekteverzekeringen zullen duurder moeten worden, de kapitaalkracht van de mensen zal erop achteruitgaan, en uiteindelijk zal de hele economie kelderen.
So what, dacht ik. Dan gaat het maar 20 jaar slecht; tegen de tijd dat onze kinderen volwassen zijn geworden is alles terug in evenwicht. Maar voor evenwicht moet het geboortecijfer binnen 20 jaar dan wel weer op 2 staan; want zolang het daar onder zit, gaat het totale aantal achteruit en blijft de vergrijzing duren. Dat heeft ook de staat gesnopen: met al die maatregelen voor uitbundigere voortplanting komen ze er niet. Wie kan dan nog helpen? Gezinnen die wèl nog veel kindjes op de wereld zetten: migranten.
Denk nu niet dat ik met mijn compleet ongenuanceerde samenvatting van die Europese bevindingen een aanklacht tegen migratie wil houden, of tegen al die andere voordelen zonder dewelke wij als gezin zeer ongelukkig zouden worden. Het enige wat ik met ontsteltenis vaststel, is dat nergens sprake is van de ecologische aspecten van het krijgen van kinderen. Wat is nu het beste voor de planeet? Als we het met z’n allen bij 2 kinderen houden, dan gaat de bevolking achteruit (de vele echterparen zonder kinderen of met 1 kindje in rekening gebracht). Zou dat niet prima zijn voor de natuur? Of moeten we er 3 op de wereld zetten, om een perfect evenwicht te krijgen? Dat zijn dan wel weer 3 vervuilertjes erbij. Beter helemaal geen kinderen dan? Of doen zoals een kennis het zegt: “Ik wil er 4; dat zijn er dan tenminste 4 waarvan ik weet dat ze het ecologisch goed zullen doen en daar kan de wereld alleen maar baat bij hebben. ” – “Omdat je ervan uitgaat dat wij zo’n perfecte opvoeding geven?” vraag ik. – Ze knikt. – “Ja, dat is natuurlijk zo,” zeg ik 🙂
Zouden de heren en dames minister daarover eens geen rapporten moeten publiceren? Sinds pakweg half september is de planeet ‘op’ en zijn we blijkbaar al door zijn reserves aan het gaan. Krijgen we dat opgelost door gloeilampen door spaarlampen te vervangen of zou er toch méér voor nodig zijn? Als we allemaal een minimale ecologische voetafdruk zouden hebben, kunnen we dan wèl eindeloos stijgen met onze bevolking? Of hebben we ergens een plafond? Daar mogen de heren en dames die andere opleidingen gevolgd hebben dan ikzelf zich eens over buigen, vind ik. Eén rapportje maar, of kindergeld in ecologisch opzicht te verantwoorden is (in financieel opzicht voor veel gezinnen uiteraard wel), en ik zou al heel tevreden zijn.
hét probleem is dus eigenlijk niet het aantal kinderen dat geboren wordt of zou worden, het probleem is dat we gewoon te lang leven, en ongelooflijk veel moeite wordt gedaan om ons steeds langer in leven te houden én in die periode ongelooflijk veel gebruiken en verbruiken.
Ik gruwel toch een beetje als ik hoera-berichten in de gazet lees dat de baby’s die nu geboren worden (ja, die van u daar) een levensverwachting van 100 jaar hebben…
Willen we dat allemaal wel?
de vraag lijkt me dus niet of het krijgen van kinderen ecologisch verantwoord is, als wel of het aanhouden van het consumptiepatroon, van ons en die kinderen, verantwoord is.
weg dus met de niet-herbruikbare luier, zoveel mogelijk verse groentjes in de groentepap en geen activiteiten buitenshuis waar ze niet te voet of met de fiets naar toe kunnen 🙂
Sja, maar misschien dat honderd jaar worden wel helemaal niet erg is als je maar verstandig leeft? Consumptiepatronen, dat is een andere zaak; dat is moeilijker. Maar die katoenen luiers, dat mogen ze toch niet verplichten bij tweelingen hoor 🙂
het is niet zozeer het verstandig leven tot je honderdste, wel dat het zoveel extra te financieren jaren zijn, na je pensioen.
als we blijven op pensioen gaan op 65 (in theorie, in praktijk soms 50, soms 60) dan zijn er 40 jaar pensioen te financieren door wie je achterna komen. dus meer volk nodig die werken om dat te financieren.
overigens, mijn grootvader is nu 90, en rijdt nog elke dag zijn kilometers op de fiets. toch zou hij er niet om malen indien het morgen voorbij is. hij heeft het naar eigen zeggen wel gehad.
wel een bijzonder donker thema voor een vertelselke, vind ik.
ken je overigens de lowimpactman? (http://www.lowimpactman.be/) een tijd geleden kwam dit, en soortgelijke thema’s er aan bod
Ik zond je ooit een bijzonder scherp stukje door die ervoor pleitte geen kinderen meer te krijgen, om de aarde te redden (en waaruit je voor dit stuk misschien gegevens haalde?). Met die man kan ik eigenlijk niet akkoord gaan bedacht ik me later. zoals gezegd: het probleem is niet dat we kinderen krijgen (en wie wil een vrouw dit geluk ontzeggen?), wel de enorme consumptie die ermee gepaard gaat. De bevolking groeit niet doordat er teveel kinderen bij komen, wel omdat het bovenaan niet snel genoeg uitdunt (ik vraag mij af hoe populair ik me met dit soort stellingen maak. wellicht wel bij aanstaande moeders, wiens kinderen ik niet misgun, wellicht minder bij de senioren onder je lezers 🙂 ).
Dieter, zo zwart is dat niet hoor; ‘vertelselkes’ wijst alleen op het feit dat ik duidelijk wil maken dat ik mezelf niet al te serieus neem, en je vragen stellen bij de ecologische aspecten van het aantal kinderen ligt in de lijn van je (we) vragen te stellen bij de pedagogische voor- en nadelen van 2 of meerdere kinderen (om alle speculanten maar meteen voer in de mond te geven 🙂 ). Sja, en er zijn natuurlijk ook mensen die zeggen dat je aids in de 3de wereld zo snel mogelijk slachtoffers moet laten maken, dat dat hoort bij de natuurlijke evoluties van een evenwichtige wereld, maar dat klinkt pas zwart natuurlijk. In elk geval: wees gerust, je bent nog steeds populair (maar ook nog steeds zonder tuinblog!) 😉
PS Ik hoop toch dat kinderen ook een geluk zijn voor de vader;-) (maar je schreef het wellicht met ironie)